Muninn - 01.05.1971, Blaðsíða 11

nt, að nemendum skiljist af eigin raun,
að markmið námsins er ekki fyrst og fre
mst að tileinka sér viðtekin þekkingara
triði eða sjónarmið, heldur að læra að
umgangast staðreyndir og hugmyndir af h
.’eiðarleik, víðsýni og umburðarlyndi.
Við spyrjum: Nær t.d. sögukennsla
n þessum markmiðum, saem stefna á að sa
mkvæmt lögum? Nemendur eru eingöngu þi
ggjendur í tímum. Kennarinn er veitand
inn. f>annig k
ynnast nemendur aðeins sjónarmiði eins man
ns og þeim gefst ekkert tækifæri t'il að "e
fla dómgreind sína og sanngirni með því að
kynnast ólíkum kenningum og skoðunum." Kö
nnum er ekki gefið tækifæri til að "gagnrý
na viðhorf og niðurstöður og fella rökstud
da doma". Allir vita hversu nemendur gera
lítið af því að segja skoðun^sína í sögutí
m\im. Nemendur eru mataðir á upplýsingum,
og skoðanabitar látnir fylgja með. kennsl
an í dag beinist engan veginn að því að "g
læða sjálfstæða hugsun og andlegan heiðarl
eik nemenda".
I erlendum háskólum og æðri menntasto
fnunum hefur þróun kennslunnar verið stöðu
gt i þá átt að fá sem flesta nemendur, til
þess að vepa virka í kennslustundum. Hefu
r þessu markmiði náttúrulega verið bezt ná
ð með ýmsum formum hópvirmu. Umræðu(eða 1
es) hópar eru eitt algengasta formið.
Benda má á, að nýjasta deild H.Í., þj
óðfélagsfræðideild, sem skipuð er bezt rcen
ntuðu mönnum hér á landi í félagsfræði, he
fur tekið upp þetta lærdómsform.
Augljóst er því hvert stefnir í kenns
luháttum. Umræðu- og leshópaformið er all
s staðar að ryðja sér til rúms.
Við 'teljum kjörið að byrja á, að inn
leiða þetta kerfi í sögukennslu og sraátt o
g smátt að hagnýta umrætt form svo í öllum
kennslufögum, þar sem mögulegt er að koma
því við.
Nú fer sögukennsla algjörlega fram í
fyrirlestrum. Við stingum t.d. upp á að u
mræðuhópumog fyrirlestrxm verði skipt til
helminga þ.e. 2^tímar fyrirlestrar í viku
á móti 2 tímum í hópumræðum annars er það
samkomulagsatriði.
Hverjum bekk ( 20 manna) yrði að skip
ta í þrennt. Hver hópur verður að hafa go
tt næði. Því er nauðsyn að hver hópur haf
i sér herbergi. kennarinn verður að geta
komist greiðlega á milli hópanna. Þess ve
gna væri hentugast að skipta einhverri sto
funni í skólanum í þrennt. 11. stofa væri
tilvalin til þess. Kosnaður við breytingu
á stofunni væri tiltölulega lítill. (Sbr.
mynd).
Auk^þess vildmn við benda á tvö atrið
i í viðbót, sem betur mættu fara og auðvel
t er að breyta:
I: T.d. myndi það gera kennsluna mun lífl
egri og gleðiaukandi að skifta um kennara
öðru hvoru. Með því myndi fólk kynnast fl
eiri viðhorfum á sögu, auk pess sem þetta
eykur fjölbretni fyrir kennarana. Þar að
auki er vart við því að búast, að einn ken
nari hafi nægilega víðtæka þekkingu á öllu
m sviðum sagnfræði.
II: I fagstofu ætl\un við, að ætti að vera
vísir að sögubókasafni auk þess, sem þar y
rði auðvitað að vera stjórnmála-, trúarbra
gða- og þjóðflokkakort frá hinum ýmsu tímu
m.
Setja þarf upp tvö skilrúm með dyrum 1
og tvö
Setja þarf upp tvö skilrúm með dyruix; 1
og 2. kosnaður við þessa uppsetningu y
rði í mesta lagi 40.000.oo
Efni.............24.000.oo
Vinna............ 7.OOO.00
Lálning.......... 7.000.00
2b.00C.oo
ti og sambönd færist í átt tíí síærri elg
nga en nu er. Su þróun hefur átt sér staí
1 stjórnim stórra fyrirtækja, að fyrirtæki
r ^Tn&Ö af h6^ ekki éinum mamifsj
a bók Galbraith: Iðnríki okkar daga). 0e°
gera fyrirtækin ekki alltaf það, fem harkv
e^^ekki í^hópum^aðiurinnl! Vinna vísinfam
enn eichi 1 hópum að rannsoknarstörfum? Hv
ernig starfar þjóðfélagsfræðideild H.Í.?
Af þessu sem að framan greinir og mör
gu fleira, sem of langt yrði að nefna, drö
gum við þá alyktun, að lífsbaráttan og atv
innuHfið sé farið að krefjast reynslu í h
opstarf1. Því er það beinlínis skylda skól
“bí? aíSíafyS™ 1‘,5p3tarfiS k0“ fví
Heimildir:
1. Göran palm. "Að
einar sem birtast í
ebrúar 1971.
starfa saman". Sex gr
Þjóðviljantun 13.-26. f
2. Jón Asgeir Sigurðsson: "Um starfshópa"
1 Afá“ea <-“lf
í heimspeki og félagsfræði: "Change and ii
fsr "Rleát" *ripaS
á-* !J0hn K* Galbraith: "Iðnríki
Hið ísl. bókmenntafélag 1970.
okkar daga".
o
o
Grein þessi var samin af starfshóp, sem
stofnaður var, um miðjan marz, á opnum r
itnefndarfundi. Hopurinn kom saman 10—
12 sinnum, 60-120 rnínútur í senn.
Ingi H. Vilnjálmsson,
Haukur Hallsson,
Þórólfur Katthíasson,
Þorsteinn Gunnarsson.