Muninn - 01.05.1971, Blaðsíða 30

\i\fe I
tóálga^n Landsarabands íslenzkr
a raenntaskolanema,Barningur,barst
í hendur okkar eigi alls fyrir lön
gu.
Ekki ætla eg að gera athugasem
dir við blaðið,sem slíkt,heldur mu
n ég taka fyrir greinarstúf,sem þ
ar birtist og einnig vil ég benda
á þá staðreynd,að ekkert af efni
blaðsins var ritað af norðanmönnum
né heldur Laugvetningum.Skylt er a
ð geta þess,að þessir tveir skólar
eru hvað helzt bendlaðir við þann
ljóta sið,kommúnisma,í hugum "land
smanna."
Sú grein,sem ég vil gera að u
mræðuefni,bar yfirskriftina: "Hugl
eiðingar um þingskjal 8," rituð af
Gísla Ág. Gunnlaugssyni,skáldi í
M.T. en hann átti sæti í ritstjórn
Barnings.
X þessari grein vitnar höfund
ur til minnihlutaályktunar,sem han
n átti þátt í að semja. lar segir
svo: "Við lýsum mótmælum okkar við
framkominni tillögu meirihluta afs
kiptanefndar,um að sameinast í bar
áttu verkalýðshreyfingarinnar,þar
sem við teljum,að um mjög ólík ba
ráttumál sé að ræða.Við álítum að
halda skuli sérhagsmunum menntaskó
lanema hátt á loft....."
X því fræga þingskjali 8 er þ
að hvergi nefnt,að menntaskólanema
r eigi "að sameinast í baráttu ver
kalýðshr ey f ingar innar
1 þingskjali 8 segir -hinsvega
r: "Ef nernendahreyfingin á að geta
tekið upp verulega harða baráttu
fyrir eigin málum,verður hún, af
siðferðislegum orsökum,sem allir h
ljóta að viðurkenna, að hafa sýnt í
verki,að barátta hennar snýst ekki
um ný forréttindi á kostnað almenn
ings". Þessum orðum er vert að ve
ita athygli.Flutningsmenn skjalsin
s vilja ekki halda til streitu sér
hagsmunvim ákveðins hóps í þjóðféla
ginu. Þeir vilja ekki að menntamen
n verði nein efnahagsleg yfirstétt
einfaldlega vegna þess að nútíma þ
jóðfélagið hefur gert menntamenn a
ð einungis sérhæfðum vinnukrafti.
Þess vegna ber að líta á menntamen
n sem slíka þ.e. sérpjálfaða verka
menn.
Þeir eru hvorki ofvitar né ne
inar æðri verur sem njóta skuli fo
rréttinda á kostnað hins almenna b
orgara.
E1
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
51
b arn~
ingi
X minnihlutaályktuninni sem G
Á.G. stóð að á landsþinginu, stóð
ennfremur að baráttumál nemendahre
yfingarinnar og verkalýðsins væru
að mestu ólík.
Þessari fjarstæðu vísa ég hér
með til föðurhúsanna með þeim röks
tuðningi sem þegar hefur verið fes
tur á pappír hér að ofan.
Hagsmunirnir eru þeir sömu.
I upphafi greinar sinnar vit
nar skáldið í M.T. í eitthvert pla
gg, sem síðan á að hafa verið brey
tt, en þar sagði m.a.: txmi er til
kominn að nemendahreyfingin stígi
fram sem afl þ.jóðfélagslegra umbre
ytinga, sem samher.ji í baráttu vér
kalýðshreyfingarinnar og einbeiti
sér að ómenguoum skilningi við krö
fur hennar, en leggi sérhagsmuni n
emenda á hilluna".
Undirstrikuðu orðin vil ég ræ
ða eilítið.
tóenntakerfið er skilgetið afk
væmi menningararfleiðar og stjórna
rhátta þjóðfélagsins.
Það er að vísu íhaldssamara o
g þyngra í vöfum, en það mótast af
þeim kröfum sem þjóðfélagið gerir
til þess vegna vaxtar og viðgangs.
Vegna samneytis við skólakerfið þá
hljóta nemendur að vera öllum hnút
um þess kunnugir eins og bezt getu
r gerzt, hafi þeir augun opin. Ho
rn og þyrnar kerfisins koma því ve
rst við þá.
Þroskuð og ákeðin nemendahrey
fing getur, samvizku sinnar vegna,
ekki barizt fyrir bótum innan kerf
isins (t.d. hækkuð námslán, húsnæð
i etc.) vegna þess að slíkar bætur
stuðla aðeins að því að festa ríkj
andi kerfi í sessi og þvingunin ve
rður eftir sem áður, aðeins í mild
ara formi.
Hreyfingin hlýtur því að berj
ast gegn ríkjandi skólakerfi sem e
r andstæðingur hennar.
Þegar menn líta málið raunsæj
um auguiri þá verður þeim ljóst að v
egna skyldleika skólakerfisins við
þjóðfélagsskipanina og vegria þess
hvernig ríkisvaldið notar það til
vaxtar síns (þetta á vitanlega vi
ð hina síðkapítalísku og hina fas
istísku skipan) þá hlýtur andstað
an gegnaskólakerfinu jafnframt að
vera andstaða gegn þjóðfélagsskipa
ninni, sem ríkisvaldið rekur.
Þetta verður ekki skilið að.
Verkalýðshreyfingin er eina í
slenzka stéttin sem getur háð lögh