Dýravinurinn - 01.01.1885, Blaðsíða 12

6
hjá fólki, sem átti leið yfir fljótið. þú liefur liklega lesið eða lieyrt, að í þessu
Aniófljóti eru margir fagrir fossar, sem mjög margir menn fara skemmtiferðir
til að sjá. En hitt liefur þú varla lesið, að fljót þetta er mjög straumliart og illt
yfirferðar, þó að það sje alls eigi stórt. Ef svo má að orði komast, þá er það
versti hrekkjalimurinn af fljótunum á Italíu, en það spekist, eptir þvi sem neðar
dregur, og endirinn á öllum hrekkjunum er, að það rennur með mestu hægð
út i Tíber.
Aníelló hafði atvinnu af því, að ferja fólk yfir fljótið á ákveðnum stað,
þar sem þetta var hægt. þetta gekk vel fyrir honum, og því hyggði hann sjer
sjálfur dálítinn kofa í nánd við ferjustaðinn, og af varkárni hafði hann kofann
dálítinn spöl frá fljótinu. En hann var þó of nærri, já mikils til of nærri, eins
og þú munt nú bráðum fá að lieyra.
I þessum kofa lifði Aníelló ferjtrmaður mjög ánægjusömu lífi með konu
sinni, sem var ung að aldri og hjet Teresa; hún fljettaði strábönd, til þess að
sauma úr hatta, og hún bjó til perlusnúrur og bænabönd, sem skriptafaðir henn-
ar vígði; þegar færi gafst, seldi hún þetta ferðamönnum, sem vildu gjarnan hafa
smágripi til minningar um ýmsa staði, þar sem þeir komu á ferðum sínum. þó
að þau hjónin væru fátæk, leið þeim mjög vel, og enn betur leið þeim, þegar
guð — eða eins og þau sögðu vanalega: María mey — hafði gefið þeim litla
stúlku. Eins og auðvitað er, elskuðu þau liana mjög mikið; hún lá í ruggu, sem
var skreytt með rauðum silkiböndum og svo snotur og lagleg, að hún gat vel
verið fyrir heldri manna barn. Litlu stúlkuna ljetu þau lxeita Rafaellu eptir
dýrðlingum, sem fæðingardagur hennar var nefndur eptir, og lilökkuðu þaumjög
til þess tíma, er hún gæti farið að ganga á gólfinu í stað þess, að liggja í
ruggunni.
í Italíu eru menn eigi vanir að fara vel með skepnur. Að minnsta
kosti voru menn það eigi á þeim tíma. Teresa, kona Aníellós og móðir Eafaellir
litlu, var þó betri en aðrir i þessu efni. Einu sinni hafði lnin frelsað vesalings
kött, sem kesknir strákar ætluðu að drepa á þrælmennskulegan hátt. Síðan var
kötturinn í kofanum hjá Teresu. Nokkru eptir að Rafaélla var fædd, gaut kisa.
Teresa valdi úr fallegasta og stærsta ketlinginn og ljet hann lifa, en hinum
ketlingunum varð Aníelló að drekkja í ánni, sem rann fram lijá.
Áður en Teresa giptist, hafði hún lesið eða heyrt austurlanda-æfintýri,
þar sem mikið var sagt fr'á prins Mirza. þetta var fallegt nafn. Til allrar ham-
ingju stóð það eigi í almanakinu, þvi að annars hefði hún eigi þorað að velja það
vegna skriptaföður síns. Hann mundi þá hafa átalið liana harðlega, og skipað
henni að gjöra miklar yflrbætur, ef lmn hefði gefið kattartetri nafn eptir
guðs dýrðlingi. En fyrst nafnið var eigi í almanakinu, þá var því ekkert
til , fyrirstöðu, að hún gæfi ketlingnum þetta nafn. Hann lærði fljótt að
gegna nafninu.. Honum þótti ógn gaman, að leika sjer að stráböndum Teresu
eða silkisnúrum, ef hann náði í þetta, en mest hjelt hann þó af, að liggja í rugg-