Dýravinurinn - 01.01.1885, Blaðsíða 40

34
vjer allt á kafi í snjó. Hjer og kvar sáum vjer á horn eða köfuð á kind, og
grófum vjer þessar kindur úr fönninni. Vjer gengum um og rákum stafina ofan
í snjóinn, en það leið vanalega keill fjórðungur stundar á milli þess, að vjer
fundum kind. Vjer köfðum fjárkund með okkur, sem sonur kúasmalans átti.
J>að var eins og kann sæi allt í einu, í kverjum vandræðum vjer vorum, því að
þegar minnst vonum varði, för kann að róta og grafa í snjónum og leit á okkur.
Hundurinn fínnur hjarðmanninn í fönninni.
Vjer fórum til kans, og sáum þegar, að þar var kind í fonn, er kann kaíði
grafið. Síðan þaut hann á annan stað, og síðan á hinn þriðja, og var margfalt
fijótari að finna kindurnar, en vjer vorum að grafa þær úr fönninni. Á þennan
kátt gátum vjer grafið 300 fjár úr fönn, áður en nóttin datt á, en ef þessi kundur
hefði eigi kjálpað okkur, þá kefði mestur kluti fjárins farizt í fönninni.