Dýravinurinn - 01.01.1885, Blaðsíða 37

Dýravinurinn - 01.01.1885, Blaðsíða 37
Fjárhundar á Skotlandi. örgum mun kunnugt, að á Skotlandi eru ágætis fjárhundar, enda leggja menn mikla rækt við að ala þá upp og venja vel. A Skotlandi er fjallendi mikið og hrjóstrugt, og segja svo fróðir menn, að ef eigi væru fjárhundarnir þar, þá væri fjalllendið einkis virði. f>ví að þá mundi þurfa svo mikinn mannafla, til þess að gæta sauðfjár, smala því sam- an, koma því inn í kvíar og reka það á markaðina, að það gæti eigi borgað sig að stunda sauðfjárrækt þar. Einn smali, sem á góðan hund, getur gjört meira, en tuttngu smalar hundlausir. það má með sanni segja, að fjárhundurinn vinni fyrir heimilinu; sjálf- ■ar er hann ánægður með lítið; hann er jafnan þakklátur og reiðubúinn til þess, sem honum er sagt. Ókunnugum vill hann eigi fylgja. Ef eigandinn lætur a.nnn.n fá fjárhund sinn, er það opt, að hann veröur bæði latari og ónýtari hjá hinum nýja eiganda. En ef hundurinn á annað borð fer að kannast við þennan mann sem húsbónda sinn, þá verður hann mjög tryggur við hann. Hann skilur orð hans og látbragð og lætur allt eptir honmn. Og hann fylgir honum í öllum hættum og torfærum, og skilur eigi við hann fyrri, en hann fellur svo að segja dauður fyrir fætur honum. James Hogg, nafnfrægur fjárhirðir og skáld á Skotlandi, kallar fjárhundinn hið námfúsasta og tryggasta dýr í heimiimm. Hann hefur sagt frá ýmsu um hunda sína. „Hundurinn minn“, segir hann, „skildi aldrei við mig. Jeg var allan daginn að tala við hann. Við borðuðum ávallt saman, og, ef skúr kom, þá höfðum við yfirhöfn mína til skýlis okkur báðum. Enda átti enginn á landinu betri hund en jeg. Sá hundur hjet Sirrah, sem jeg fyrst átti góðan. Og hef jeg aldrei nokkurn tíma þekkt betri hund. Mannblendinn eða vinalegur var hann í rai^ninni eigi. Ejassmál fyrirleit hann og skipti sjer hvorki afkjassi nje klappi, en enginn liundur gat verið tryggari og hlýðnari en hann, þegar jeg skipaði honum að gjöra eitthvað. I fyrsta sinni, er jeg sá þennan hund, hafði kúasmali hann í bandi hjá sjer. Hann var lioraður og kvalinn og næsta L
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Dýravinurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dýravinurinn
https://timarit.is/publication/430

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.