Dýravinurinn - 01.01.1885, Page 48

42
t
Dyraverndin i Kína.
ísindamaðnrmn Jnlien, sem er frægur fyrir fróðleik sinn í aust-
urlandamálum, liefur fyrir nokkrum árum snúið kínversku riti
á móðurmál sitt, frakknesku. |>að er „bókin um umbun og
endurgjald“, sem sagter, að rituð bafi verið af Lao Tsóe, sem
uppi var meðal Kínverja á 6. öld fyrir Krists burð. I
Kína telja menn það góðverk, að láta iðulega prenta bók
þessa og útbýta henni meðal fátækra. Og er auðsjeð að
bókin muni vera ágæt siðalærdómsbók af því, að menn
hafa haft svo mikla lotningu fyrir henni um allar þær aldir, sem runnið hafa,
síðan höfandurinn var uppi. I bók Lao Tsóe eru einnig mjög miklir siðalærdómar
og eru margir um það, hvernig menn eigi að vera við skepnur. f>ar á meðal
eru þessir:
„Neyddu eigi skorkvikindin til þess, að fara úr fylgsnum sínum, og
fældu eigi fuglana, þegar þeir sitja á trjánumu.
„Vertu mannúðlegur við skepnurnar“.
„Dreptu eigi fuglana, ungarnir, sem enn eru í hreiðrinu, vænta aptur-
komu foður og móður sinnaru.
„Eyðileggðu eigi hreiður fuglanna og brjóttu eigi eggin í sundur“.
„Heimtaðu hvorki að menn nje skepnur leggi allt of hart á sig og
þjáðu hvorugu.
Til þess að leggja mönnum þessar lífernisreglur enn meir í hjarta, eru
ýmsar smásögur í „bókinni um umbun og endurgjald“ og eru hjer tvær af þess-
um sögum.
1. Móðurást hjá apynju.
Maðm er nefndur Pan-Tschin; hann bjó í fylkinu Ho-Nan ogvarhinn
mesti veiðimaður. Dag einn fór hann upp á fjall og særði apynju til ólífis með
ör sinni. Aumingja skepnan reif örina út fir sárinu, þótt sárt væri, síðan lagði
hún unga sinn á brjóst sjer og gaf honum að sjúga. þá er apynjan fann dauð-
ann færast á sig, braut hún blað af trjágrein, bjó til úr því bolla, kreysti mjólk-