Dýravinurinn - 01.01.1897, Qupperneq 15

13
því fé sem þannig týnist. Venjast hundar þessum leitum og verða margir að
góðu liði með að þefa uppi féð. En Lappi er þeim öllum drýgri og þraut-
æfðari, og hefir fundið langflest. Hann var ekki ársgamall, þegar hann fann
fyrstu kindina í gjá; og hatði ekki fennt yflr hana, eftir að kindin hafði
hrapað.
Upp frá þvi tók hann til að leita sjálfur, og var það þá vandi hans,
að standa fyrst geltandi yfir gjánni og stökkva svo niður til kindarinnar og
geyja þar. Síðan tók hann til að leita og snuðra einn saman, þótt hann sæi
að menn leituðu í gjám, að eins gengju við féð, og fann marga sauð-
kindina á þenna hátt, áður en búið var að telja og vita að vantaði.
Eitt haust fann Lappi 3 sauði í gjá í alauðu; var það í lyrstu fjall.
göngum; höfðu sauðirnir stokkið þar niður í megnum sólarhita, eins og ott
verður á Mývatnsfjöllum; höl'ðu tveir þeirra farið eftir hellissprungu, þangað
til þeir hröpuðu í gjá, sem þar varð fyrir, og varð að sfga til þeirra, en það
voru þrír faðmar til sauðanna og Lappa, sem hafði setið þar uiðri, meðan eig
andi hans hitti félaga slna og fekk þá með sér; enda var Lappi [orðinn órór
yfir biðinni; sjáltur komst hann ekki upp og þrjár klukkustondir varð hann
að biða. Síðan heflr Lappi verið ódjarfari og gætnari að stökkva niður i gjár
til sauða en áður var.
Það var eitthvert haust að fennti i stórhríð 14 sauðkindur hjá Ilelga
bónda Guðlaugssyni í Hólsseli á Fjöllum, og fundust ekki, þótt leitað væri.
Þá var sent til Jóns bónda á Geirastöðum og skvldi nú reyna á þefvísi
Lappa hans. Þegar farið var að leita um fannirnar, tók Lappi til að hlaupa
þefandi og snuðrandi á undan og skömmu seinna að rifa sig niður í eina
fönnina geltandi og urrandi, en þar var undir lifandi sauður; fann hann þar
þrjár kindur á lítilli stnndu.
Upp úr einu kindarbælinu var Lappi þrástur fyrir að fara og vildi
rífa þar til sandþúíu; en þó var því ekki meiri gaumur gefinn í það skipti.
Um vorið, er snjóa leysti, kom það í ljós, að þar fyrir handan sandþúfuna var
kindarskrokkur.
Eftir það var fyrir alvöru farið að veita rakkanum athygli.
Haustið 1892 gerði hér í Þingeyjarsýslu blindbyl á rauða jörð og
fennti margt fé við Fljótsheiði og á henni; víðar urðu þá fjárskaðar. Þá var
Jón bóndi fenginn að leita með Lappa sinum, og varð hann svo fengsæli þá,
að finna 54 kindur í fönnum. Þá var það siður Lappa, þegar hann fór að
gruna um fjárfundinn, að hann hljóp einn nokkuð stóran hring á fönninni,
og svo hvern af öðrum, minni og minni, þangað til hann fór að rifa sig nið-
ur, geltandi, ef kindin var lifandi, en þagði, ef hún var dauð. Þegar menn
voru búnir að grafa niður á kindina, var Lappi Iíka snarráður að fara niður,
gelta hróðugur, ef hún var lifandi, en þreif í hnakkann á þeim dauðu og