Heimilisblaðið - 01.01.1945, Blaðsíða 37

heimilisblaðið
37
— Hvað er þetta, sem þér kallið „skratta-
<3óm“ ? spurði sýslumaður.
— Það er tugtliússök að ljúga á liúsbænd-
ur sína, kallaði Amkell.
Hallur greip í liárið á sér.
— Var verið að berja Maríu þá? spurði
sýslumaður.
— Já, ósköp bljóðaði bún.
— Sáuð þér af hverju hún liljóðaði?
— Ónei, ég var ekki niðri.
■— Heyrðuð þér, að verið væri að berja
hana?
— Ég beld það bafi verið eittlivað svo-
leiðis.
— Það er ógilt, sem bann segir, fyrst hann
sá það ekki, sagði Arnkell.
Sýslumaður þvældi Hall nokkuð lengur, en
græddi lítið, því að liann fór alltaf undan
1 flæmingi, er á átti að herða.
Enn var kölluð Þuríður vinnukona. Hún
vissi ekki neitt um illa meðferð á barninu.
Og vistin í Skor var góð. Hún gætti þess að
svara orði til orðs og ekki meira.
Sýslumaður fór nokkrar liringferðir yfir
fólkið með svipuðum árangri.
Þegar sýslumaður var rétt við það að slíta
rétti, gekk húsfreyja frarn og spurði, hvort
liún fengi engar réttarbætur fyrir það, að
Ásrún liefði mjólkað kú sína að sér forn-
spurðri, og notað mjólkina.
— Hún notaði mjólkina banda ósjálfbjarga
heimilismanni yðar, 6em borgað er fyrir af
því opinbera. Sjálf báfði María Jónsdóttir
ekkert vit eða mátt til að ná í hana, en full-
°rðin manneskja gerði það í hennar stað og
1 yðar stað, sem áttuð að gera það.
Nú er fengin nægileg vitneskja fyrir því,
að þér bafið farið illa með barnið. Það væri
|laegt að leggja þungar sektir á ykkur bjón-
in bæði. Og ef Maríu Jónsdóttur auðnast ekki
og beilsa, megið þ'ið búast við að svo verði
gert.
Samkvæmt læknisúrskurði má ekki
flytja hana sem stendur. Nú skal yður gefið
tækifæri til að sýna, livað þér viljið bæta
1 þessu efni, með því að láta barninu alla
bjúkrun í té, á meðan liún er sjúk, þar á
nieðal, að Ásrún Jóhannesdóttir hjúkri henni
°g birði, samkvæmt fyrirskipun Ólafs lækn-
is Harðarsonar, sem bafa skal alla vísindalega
ábyrgð á sjúklingnum.
Titian
Frb. af bls. 27.
af að pína nánustu vini sína með því afbjúpa
dýpstu leyndarmál þeirra í ruddalegum kvæð-
um. En þrátt fyrir alla ókosti sína átti hann
þó nokkrar góðar bliðar. Hann tók bægt á
öllurn yfirsjónum, varði stórum liluta bins
illa fengna auð síns til uppibalds fátækum
konum. Hann tók heim til sín illa siðaða
götustráka, fæddi þá og klæddi eins og þeir
væru synir hans og við allt þetta bætist, að
þessi undarlegi maður var listunnandi. Ivon-
ungar leituðu ráða lijá honum, þegar þeir
keyptu málverk í liallir sínar. Haun bafði
stórt liús á leigu fyrir ýmis konar skraut-
muni, málverk og höggmyndir, studdi á eig-
in spýtur mikinn fjölda þurfandi listamanna.
Þegar Titian var eitt sinn stefnt til liirðar
Karls V. skrifaði hann með bonum bænar-
skrá og kynnti 6Íg sem umsækjanda kardín-
álastöðu. Hann hafði glæsilegt bár, augu lians
skörp og ennið hátt og hefði það ekki verið
fyrir hin fjölmörgu ör í andliti hans, hefði
bann alveg eins geta verið dýrlingur, enda
kallaði bann sig „binn guðdómlega“.
Aretino þessi varð nú nokkurs konar um-
boðsmaður Titians. „Með þínum snilligáfum
og mínum samböndum“, bafði bann sagt við
Titian, „munum við græða gnótt“. Og vin-
átta þeirra varð einhver kynlegasti félags-
skapur sögunnar. Hann liélzt yfir 35 ár þar
til honum lauk með dauða Aretino.
Aretino auglýsti nafn Titians um allan
beim. Hann seldi málverk Titians vinum sín-
um, sem eins og hann vörðu illafengnum
peningum sínum til kaupa á málverkum.
Hann kom því til leiðar með brögðum að
Titian var kynntur við hirð Karls V. Keisari
þessi hafði tekizt á liendur í metnaði sínum
að leggja allt meginland Evrópu undir járn-
bæl sinn. Hann var svarinn andstæðingur
þess að Ítalía yrði frjáls. En þar sem Titian
Komist telpan ekki til fullrar beilsu,
verður málið tekið fyrir með fullum krafti
og ekki vægt í neinu á dómi, samkvæmt þeim
vitnisburði, sem hér befur komið fram og
þá verður líka krafizt. Framh.