Heimilisblaðið - 01.07.1945, Síða 17

HEIMILISBLAÐIÐ
137
*il þess að seðja hungur sitt, þótt líf liennar hefði leg-
ið við.
Hún lyfti hendinni, og hann sá glampa á einbaug-
1Un á fingri hennar. Hún dró hann hægt af sér.
- Þá er bezt, að ég geri það líka mér til liamingju
til hamingju fyrir Mary Standish. Hún hló lágt og
kast-aði hringnum í sjóinn.
^yo leit hún á hann ofurlítið afsakandi, vegna þess
Sem hún hafði gert. — Þetta er enginn leikur af minni
Hálfu, sagði hún. — Mér er þetta full alvara. Mér finnst
eg mega til að gera þetta. Ég verð að eiga eitthvað
lerila á sjávarbotninum á leiðinni til Skagway, alveg
eills °g Belinda varð að láta dollarinn sinn liggja á
°tni Yukon-fljótsins.
Hún rétti honum höndina, sem hringurinn hafði ver-
ið á, og hún lá andartak heit og seiðmögnuð í lófa hans.
~~~ Þakka yður fyrir þetta ógleymanlega kvöld, Alan
°lt. Ég mun aldrei gleyma því. Nú er kominn kvöld-
'erðartími. Ég verð að bjóða yður góða nótt.
Hann fylgdi henni með augunum, unz hún hvarf inn
11111 dyrnar. Um leið og hann sneri við áleiðis til ká-
etn sinnar rakst hann nær því á Rossland. Hvorugur
þeirra heilsaði eða kinkaði kolli, en þeir horfðust þegj-
aildi 0g hvasst í augu. Alan fann, að hann hafði djúpa
aildúð á þessum manni. Hann var umboðsmaður Gra-
ams og þar af leiðandi svarinn óvinur hans, og sam-
aild hans við Mary Standish, sem hann skildi hvorki
nPp né niður í, vakti honum ósjálfráða reiði. En þegar
an var kominn í klefa sinn, fannst honum hann
Ja að-einhverju leyti ástæðurnar fyrir framkomu
"osslands.
Hann var ekki hnýsinn. Hann hafði lifað allt of
lð i einveru til þess að vera lagið að skynja liugs-
mr 0g framkomu annarra. Heilabrot hans um þetta
ófuðu aðeins af því, að hann hafði dregizt inn í þessi
^ál og fannst liálfvegis, að þau væru bæði að leika
®ig með þessum leyndardómi, sem hvíldi yfir sam-
ail( i þeirra. Hann varðaði heldur ekkert um Ross-
út*1^ anna® en það, að hann langaði til að þurrka hann
af yfirborði jarðarinnar eins og aðra umboðsmenn
e' ?,arns' Hann hafði heldur aldrei spurt Mary um
n amál hennar, en hann dáðist að sjálfstjórn henn-
1 viðureigninni við Rossland og fann, að hún hafði
] osemi sinni forðað honum frá því að taka alvar-
í lurginn á Rossland, og ef til vill fleygja hon-
Um fyrir borð.
Við ^völdverðarborðið var Alan þögull og hugsandi,
ið 150.000 km. á sekúndu. En gamma-
geislarnir eru sama eðlis og ljósgeislar
og útvarpsbylgjur, en bylgjulengdin er
þó miklu rninni.
Kjarni þeirra efna, sem sendu frá sér
alfa-geisla, missir hleðslumagn og breyt-
ist því í annað frumefni, 6em hefur
tveimur prótonum færra. En mannleg-
ur máttur hefur lítið megnað að liafa
áhrif á þessar breytingar, sem ganga
mjög hægt. Talið er, að á 1600 árum
breytist eitt gramrn af radíum í l/2 grarnm
af blýi. Nú er hægt að spyrja, hví er
ekki unnt að hraða þessum breytingum?
Við vitum, að þegar efni er hitað, eykst
hraði atómanna og árekstrar þeirra
verða fleiri.
Hví er þá ekki hægt að hagnýta sér
hitann við þær breytingar, sem fram
fara í atóminu sjálfu?
Svarið er nærtækt.
Jafnvel þótt atómið væri látið taka
mestu, hugsanlegri hitaorku, þá yrði
hún þó ávallt milljón sinnum minni en
hreyfingarorka rafeindanna og helíum-
kjarnans.
Það þarf engan að undra, þótt menn
liafi haft áhuga á að hagnýta þessa inni-
luktu orku. Menn hafa verið færir um
að reikna út magn orkunnar og komizt
að hinuin skennntilegustu niðurstöðum.
Það er t. d. hægt að knýja stærsta far-
þegaskip yfir þvert Atlantshaf með þeirri
orku, sem fæst úr einum pela af vatni.
— Fjölmargir vísindamenn hafa árum
og áratugum saman fórnað öllu starfi
8Ínu til að leysa þessa ráðgátu.
★
Þegar menn heyrðu um árásina á Hiro-
shimo, mun athygli manna ekki hafa
aðallega beinzt að því, að hér var fund-
ið upp nýtt hernaðarvopn, sem gert gæti
bandamönnum kleift að leggja gervallt
Japan í rústir með tiltölulega litlu
sprengjumagni, heldur beindist athygl-
in fyrst og fremst að því, að nú hafði
vísindamönnum tekizt að sjá drauina
sína að noklcru leyti rætast. Þeir Iiöfðu
náð mikilvægum áfanga að því marki
að hagnýta kjarnorkuna. Það er rangt,
sem sums staðar er haldið fram og það
rneira að segja í fyrirsögnum dagblaða
hér, að atómorkan hafi verið beizluð.
Það, sem virðist hafa gerzt, er, að vís-
indamönnum hefur tekizt með einhverj-
um aðferðum, sem enn eru hernaðar-