Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.07.1945, Blaðsíða 12

Heimilisblaðið - 01.07.1945, Blaðsíða 12
132 HEIMILISBLAÐIÐ um, að hún yrði orðin fimm, áður en við riðum úr hlaði. Og svo fór. Hún var meira en sex, þegar við komumst loks endanlega af stað. Auk brauðs og osts og vatnsflösku handa mér og brennivínsflösku handa fylgd- armanninum, liöfðum við meðferðis stafi með hvössum járnbroddum til þess að styðja okk- ur við og reyna. fyrir okkur, áður en við' hættum okkur út á snjóbreiðurnar. Það var fagurt veður og hlýtt um morg- uninn, og við riðum allhart yfir engi og að- liggjandi sanda. Fylgdarmaðurinn taldi, að ég hefði verið mjög lieppin með veður og sagði, að Paul Gaimard, franski náttúrufræð- ingurinn, sem áður hefur verið nefndur, hefði orðið að bíða í þrjá daga eftir Heklu- veðri. Síðan voru níu ár, og á þeim tíma hafði enginn reynt að ganga á Heklu. Eftir hálfs fjórða tíma erfiða ferð kom- uin við á þann stað, sem óhjákvæmilegt var að skilja hestana eftir, og hefði ég verið búin að því fyrir löngu, ef fylgdarmaður- inn hefði leyft það, því að ég vorkenndi skepnunum. En hann sagði, að mér veitti ekki af að spara krafta mína, meðan kostur var. Og hann hafði rétt fyrir sér. Hann sagð- ist aldrei hafa farið ríðandi svona langt upp eftir, og því get ég vel trúað. Gangan var harla erfið, og livert kastið tók við af öðru. Loksins komumst við þó á leiðarenda eftir tveggja stunda erfiði, og ég stóð á liæsta tindi Heklu. ÍÉg gekk fram og aftur um fjallskollinn og skreið niður á fönnina neðan við hann. Sólin hafði skinið síðustu klukkustundina, en nú skellti yfir dimmri þoku, svo að við sáum ekki nema tíu skref frá okkur. Eftir nokkra stund tóku snjókorn að hrjóta úr lofti, og þau bráðn- uðu ekki, því að þarna uppi var eins stigs frost. Smámsaman greiddi þó sundur skýin, lieið- ur himinninn birtist, og sólin tók að skína á ný. Ég hélt kyrru fyrir uppi á tindinum, þar til hin þ'ráða útsýn gafst. En ég er lirædd um, að penni minn sé mikils til of sljór til þess að lýsa því, sem bar fyrir augu mín. En guði mínum þakka ég fyrir það, að liann skyldi leyfa mér að sjá þetta stórbrotna sköpunarverk hans. TIL BAKA AÐ STÓRUVÖLLUM. Ég kom aftur að Selsundi eftir tólf stunda fjarveru og kveið því nú mest að eiga að hafast þar við aðra nótt. En þá kom fylgd- armaður minn mér á óvænt með því að spyrja, hvort ég vildi ekki halda áfram að Stóru- völlum í dag. Hestarnir væru óþreyttir, og ég myndi fá þægilegt lierbergi á heiniih prests. Allur farangur minn var tekinn saiH' an í skyndi, og að fáum mínútum liðnuin var ég komin á hestbak. Riðum við upp að Rangá og yfir hana í annað sinn, og nú var ég ekki vitund hrædd, þótt verndari miðn væri ekki lengur við hlið mér. Förunautur minn hafði sagt satt, er lianu fullyrti, að mín myndi bíða þokkalegt her- bergi og gott rúm á prestsetrinu. Séra Jó° Torfason er einn hinn mesti sæmdarmaður, sem ég hef kynnzt. Hann reyndi af frenista megni að gera mér til geðs og uppfylla hverja ósk mína. Sérstakar þakkir mínar ber mer að tjá honum fyrir steina, sem hann ga| mér, og íslenzka bók frá árinu 1601. Megr Jiann umbun liljóta fyrir alla góðvildina 1 minn garð. KOMIÐ 1 HJÁLMHOLT Á SUÐURLEIÐ- 1. júlí fórum við aftur á ferju vestur yfir og völdum nú nýja leið um fallegar og gróð' ursælar sveitir. Hjálmholt, en þangað var nú förinni heit' ið, stendur á dálítilli liæð. Þar býr sýahi' maðurinn,* og þar er stærsta og fallegastu húsið, sem ég sá frá því ég fór úr Reykjavík Dætur sýslumannsins tóku á móti mér ^ mikilli gestrisni og alúð, en sjálfur var haiiö staddur á alþingi, er þá var samankomið > liöfuðstaðnum. Við ræddum margt saman. Ég liugsað1 mér að sýna nú, hvað ég kynni í dönsku, en sennilega hefur mér hrotið ýmis^S1 skringilegt af munni, því að hinir ungu vrn" ir mínir áttu talsvert erfitt með að liafa stjói-11 á sér. En ég lét það ekki á mig fá, heldur hló þeim til samlætis. Ég notaði orðafoi'ða minn óspart og var hraðmæltari en ég hafðJ nokkru sinni áður verið. Því miður verð e£ * Páll Þórðarson Melsted. Hann átti sextán bora ineð fyrri konu sinni, Önnu, sem lézt árið áður eI’ frú Pfeiffer koin að Hjálmholti.

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.