Heimilisblaðið - 01.09.1958, Blaðsíða 4

að í frístundum sínum, og dag einn fór hann
til höfuðborgarinnar Bogotá og náði sér í
þrjú notuð rafhlöðutæki og kom þeim fyr-
ir á þremur fjarlægustu bæjum dalsins. Og
svo hóf Sutatenza-útvarpið útsendingar sín-
ar.
Nágrannarnir söfnuðust forvitnir í kring-
um þessi litlu tæki og hlustuðu forviða á
unga prestinn, sem gat talað á þremur stöð-
um í einu. Andlit þeirra ljómuðu, þegar
hann yrti á þá með nafni og spurði um
heilsu þeirra, börn þeirra, uppskeruna, og
sitthvað fleira. Þeir ráku upp stór augu,
þegar grammófónn prestsins tók að leika
— alveg úr hinum enda dalsins.
Jóakim Salcedo ræddi við þá bæði í gamni
og alvöru, en hann hafði alveg ákveðinn til-
gang. I hvert skipti sem hann sendi viður-
kennandi athugasemd — hrósaði karli fyr-
ir krafta hans, heilbrigðar kýr eða fyrir vel
hirt heimili — tók stoltið að vakna. Þegar
hann byrjaði að flétta inn í útsendingarnar
smáklausum úr heimsblöðunum, byrjuðu
bændurnir að safnast saman vandræðalegir
við dyr hans til að heyra meira um hvað
skeði úti í heiminum.
Allt þetta hvatti hann til að ganga skrefi
lengra. Hann keypti tíu útvarpstæki í við-
bót og dreifði þeim um dalinn, og nú komst
fyrst skipulag á þessar útsendingar hans.
Ef til vill gæti hann hjálpað þessu fólki til
til að fá meira út úr tilverunni — kennt
því að lesa, skrifa og reikna. Hann fór að
segja hlustendum sínum frá því, hvemig
maður hefði fengið betra verð fyrir upp-
skeru sína, af því að hann kunni að leggja
saman og draga frá, og um móður, sem
hafði bjargað lífi barns síns, vegna þess
að hún gat lesið miðann utan á lyfglasinu.
Að lokum lofaði hann hlustendum stuttum
kennslutíma dag hvern. Ibúarnir söfnuðust
saman í hópa, og hver hópur útnefndi sér
foringja, sem kunni stafrófið. Eftir forsögn
útvarpsins skrifaði hann stutt og létt orð
upp á töflu. Þau voru síðan endurtekin af
„bekknum" og skrifuð niður af hverjum
einstökum.
„Ég var alls ekki viss um árangurinn af
tilraun minni, fyrr en ég fékk dag einn um-
kvörtun frá einum úr hópnum,“ segir Jóa-
kim Salcedo. „Þeir hörmuðu, að kennslan
færi fram á kvöldin, þegar þeir væru þreytt-
o
ir eftir vinnu dagsins. Væri ekki hægt a,
láta kennsluna fara fram klukkan seX
morgnana, því að þá væru þeir svo
upplagðir?"
Hið heimatilbúna 100 watta senditæ *'
sem komið var fyrir í troðfullu vinnuher
bergi Salcedos, nægði ekki lengur. I einni
af hinum daglegu útsendingum sínum iy
Salcedo útvarpsstöðinni, sem hann sag
geta hugsað sér að reisa í Sutatenza. Pa
skyldi vera staður, þar sem allir íbúarnn-
gætu aflað sér upplýsinga og rætt van
mál sín, og þar sem hægt væri að skipu
leggja íþróttamót og hátíðir og þar sefíl
þeir gætu skemmt sjálfum sér og öðrun1
við söng og hljómlist. Myndu þeir vi Ja
hjálpa honum?
Þegar í býti næsta morgun mættu fyrS ^
sjálfboðaliðarnir. Það var reistur ofn til a ^
þurrka múrstein í, og þeir, sem höfðu elU^
hverja reynzlu í að múra, tóku til við star ^
ið. Nokkrum vikum síðar höfðu íbúar Uaj^
ins lokið sínu fyrsta sameiginlega afreki
nýja útvarpshúsinu í Sutatenza.
Biskup umdæmisins veitti þessari
kyn-
tók
legu vakningu vaxandi athygli. Hann
eftir því, hvernig dalurinn vaknaði af æ
löngum dvala. Göturnar voru orðnar hrelU
ar og húsin hvítkölkuð. Menn, sem ^ * .
höfðu eytt öllum sínum frístundum á kránnn
tóku nú að vinna í görðum sínum og 0
lægðu himinháar ruslahrúgur. Á einum =
sá hann hóp af nágrönnum leggja mynu,
legan veg, í staðinn fyrir steinóttan s
sem hingað til hafði legið upp að húsu
þeirra.
Og þegar stjórnmálaerjur blossuðu
í landinu og enduðu í blóðugri borgarastyr ^
öld, þar sem gamlir vinir og samh® 1
myrtu hvern annan, aðeins vegna þesS,, _
þeir höfðu af tilviljun hver sína stjórnm3
skoðun, héldu íbúar dalsins sér algjöre ^
fyrir utan stríðið. Þeir höfðu starfað ^
við hlið og séð sameiginlegt átak berU .^.
ríkulegri ávöxt með degi hverjum ' ■ c-a
voru ekki fáanlegir til að taka þátt i J
tilgangslausri baráttu. _ •
Biskupinn var hrifinn af þeim árang ’
sem séra Salcedo hafði náð, og vakti á u
fyrir málinu hjá áhrifamönnum í Tunja
Bogotá. Ef til vill var hægt að ná áraU
með sömu aðferð í öðrum afskekktum fja
180 — HEIMILISBLAÐIÐ