Heimilisblaðið - 01.09.1958, Blaðsíða 20

Dornford Yates:
Vilji örlaganna
Framhaldssaga
10
XIX. kafli.
Fimm mínútum síðar rak vélbátinn nið-
ur fljótið. Fimm menn voru nú um borð
alveg eins og áður, en af þeim töldust að-
eins tveir til hinna upprunalegu farþega,
þar af var annar þeirra meðvitundarlaus
en hinn handjárnaður.
Carsov stýrði, og Mansel og Shamer sátu
í káetunni, þar sem dregið hafði verið fyr-
ir gluggana. Górillan lá á gólfinu. Tómas
gaut við og við til hans augunum til að at-
huga, hvort nokkuð lífsmark væri með hon-
um.
Áður en þeir höfðu yfirgefið vistabátinn,
hafði Carsov stungið sér út í vatnið og los-
að netið af skrúfu vélbátsins, og Tómas
hafði náð tali af Katrínu og Marteini og
sagt þeim, að Shamer hefði verið tekinn
til fanga og beðið þau um að fara að vega-
mótunum og finna Rolls-Roycebifreiðina,
sem var falin þar, og setjast inn í hana og
bíða. Þegar hann kom aftur, hafði eldurinn
læst sig í salinn, og þeir notuðu vélbátinn
til að komast burt af staðnum. Þegar þeir
höfðu farið fyrir tanga og gátu ekki leng-
ur séð vistabátinn, stöðvuðu þeir vélina og
kveiktu á ljóskerunum, því að þeir vildu
ekki að neinn héldi, að þeir væru að fela
eitthvað.
Shamer virti Mansel fyrir sér, sem var
að athuga, hvaða upplýsingar vasabók
Shamers hefði að geyma.
,,Þér hafið yfirhöndina."
„Það lítur út fyrir það,“ sagði Mansel
stuttaralega. Hann hélt á lofti litlu boðs-
korti. „Nafn yðar — og heimilisfang — og
klúbbur?"
Hinn hrukkaði ennið. „Má ég spyrJa’
hvaða heimild þér hafið-------“
Mansel rétti Tómasi bréfmiða. Þetta vat
mjög gamall bréfmiði, og hin fíngerða rj^
hönd var farin að láta ásjá, en þó var hun
vel læsileg.
Þennan stóra roðastein gaf Hinrik kong
ur sjöundi Róbert lávarði af Charling
ir þjónustu látna í té árið 1506.
„Þetta er einn af Mountjoy-gimsteinUn
um, gamlir erfðagripir," sagði Mansel, „l?eira
var stolið frá Godrey-kastalanum fyrtr
tveimur árum.“
Shamer andvarpaði. „Skylduð þér ^a 3
áhuga fyrir að vita,“ sagði hann hæ£ ’
„hvar dýrgripirnir eru niðurkomnir?
„Mjög mikinn,“ sagði Mansel. ,tEn e^
ætla að vera svo heiðarlegur að segja yðut '
að jafnvel þó að ég hafi áhuga fyi*ir Þ"’
þá getur það ekki hjálpað yður. Ekkert
ur hjálpað yður. Þér eigið aðeins eftir
lifa um það bil tíu mínútur."
Shamer brosti.
„Slík hreinskilni sýnir, að þér hafið ek^
ert saman við lögregluna að sælda.
Mansel svaraði ekki, heldur hélt á 1°
mynd af Katrínu, hliðstæða þeirri, sett
Júdas hafði gefið Mangey kvöldið áður- ((
„Hver hlekkurinn af öðrum í keðjuna,
sein
n
sagði hann.
„Gaf Mangey yður upplýsingar, ^ ?
leiddu til þess, að þér komust á slóð mína •
spurði Shamer.
„Ég reyndi að fá þær hjá honum,“ s: . „
Mansel. „Það heppnaðist að nokkru
„Hvernig komust þér í samband V1
Mangey?“ ,
„Ég var að leita að Rudy,“ sagði Manse^
„Og þessir tveir herramenn, Avalon
O’Brian, voru að leita að yður. Við Mg
um saman upplýsingar okkar — með ÞeSS
um árangri."
Shamer kinkaði kolli. „Alltaf sama sa ,
an,“ sagði hann, „þegar kvenmaður et
spilinu.“
„Er það nokkuð, sem þér æskið frekai •
spurði Mansel. ,
„Það er eitt í viðbót. Ég á ennþá n° ^
ar mínútur eftir. Það er með vissri ((
blendni að ég minnist á ungfrú Valentm
„Já, því get ég trúað.“
„Auðvitað,“ sagði Shamer og kross a
196 — HEIMILISBLAÐIÐ