Heimilisblaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 18

Léttapiltur
Kólumbusar
Eftir REIMER LANGE.
VÖRUFLUTNINGASKIPIÐ „Santa María“ hjó
krappsævið og stefndi vestur á bóginn. Sól-
arhring skorti á tíu vikur, frá því að lagt
var af stað frá spánska hafnarbænum Pa-
los, og í 32 daga hafði ekkert sézt nema
sjórinn. Sebastían léttadrengur sat á fram-
þiljunum og brá saman kaðalendum, er
góðvinur hans, Juan matsveinn, kom þang-
að til hans.
„Hvernig lýkur þessu, Sebastían minn,“
stundi hann vondaufur og leit til hafs.
„Enn er ekkert land að sjá. Við komumst
aldrei til Indlands, eins og aðmírállinn hef-
ur þó fyrirhugað. Er hann nokkuð annað
en ítalskur ævintýramaður ? Vistirnar eru
að þrjóta, og það er kominn kurr í menn.
Það getur komið til almennra átaka á
hverri stundu.“
„Við hljótum að sjá land hvað úr hverju,“
anzaði Sebastían hughreystandi. „Við er-
um búnir að sjá sjófugla, og þeir halda
sig aðeins nálægt ströndum."
„Sjófugla," endurtók matsveinninn og
fýldi grön. „Við höfum alltaf þótzt vera að
sjá sjófugla. En þá hafa það bara verið
skýjaflókar, þegar til kom. — Nei. En
Hins vegar hlaut Galibot allan aðhlát-
urinn í sinn hlut. Og ofan á allt saman
varð hann að kingja þeim bita, að hann
fékk ekki starfið, sem hann hafði sótt um,
heldur varð að vera kyrr í bænum. 1 Bour-
gneuf fékk hann aftur á móti aðra fasta
stöðu — hann varð aðalfíflið í samfélag-
inu.
62
fáum við ekki aðrar sannanir eða Jiknr’
alveg á næstunni, munu mennirnir areI.„
anlega þvinga Kólumbus til að snúa vi
Þeir eru beinlínis hræddir við þessa ókunnu
siglingaleið, sem við förum.“
Sebastían leit upp eftir hárri afturbyg^
ingu skipsins, þar sem einmana maður s
efst uppi og skyggndist út yfir hafið.
„Kólon er ekki sem verstur,“ sagði hann.
„Ég ber traust til hans.“
„Já, þessi Genúa-maður er hraustur sjo
maður, enginn ber á móti því,“
matsveinninn, „en hugmyndaflugið lel
hann í gönur. Það er ekki hægt að koW
ast sjóleiðina til Indlands."
„Hugsazt gæti það þó,“ svaraði léi a
drengurinn. „Mér finnst áætlun aðmíia
ins stórfengleg. Ef við aðeins höldun
áfram að sigla í vestur, hljótum við a
ná landi, — jafnvel þótt það verði ek
Indland.“ „
„Þetta er ekki annað en hugarraum
sagði Juan. „Við endum sennilega með P
að fórna lífinu, — til þess eins að sam1 j
að hún á sér enga stoð í veruleikanum-
Svo hristi hann höfuðið og fór un ^
þiljur. Sebastían sat kyrr og leit Þanf
sem Kólumbus stóð, einmana í skut skíP
ins-
„Ég trúi því, eins og hann, að við mu
um bráðlega sjá land,“ sagði hans m11
rödd. „En ef áhöfnin neyðir hann ti ^
snúa við, er öll ferðin tilgangslaus. Þa
ef maður gæti róað mennina; sannfm1 ((
um það, að við erum að nálgast strön
Bros kom á andlit hans, allt í einU’ n
„Nú veit ég, hvað ég geri,“ sagði na
hálf-hátt og hljóp niður til trésmiðsl
Þar fann hann sívalt kefli, sem hann
með niður í hásetaklefann, er var ma
auður. Hann dró hnív úr beltisstað o®..
til að skera allskonar rúnir í keflið. Se . ^
ían var ekkert sérlega mikill listamaður^
rúnirnar hans líktust svosem ekki n
sérstöku. Hann reyndi að vísu að ,
latneska bókstafi í tréð, einnig dýramy
ir, en þetta varð ekki annað en hia
spark. — hanu
Samt var ekki annað að sjá en ^
væri hinn ánægðasti með árangurm11’ j.
hann að lokum þóttist búinn. Hann fo
heimilisblAÍ)