Heimilisblaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 33

^eirra- Hann sagði frá því, að tveir menn
^r liði þeirra hefðu verið handteknir í S.
og settir í fangelsi. Þeim þriðja hefði
ekizt að sleppa og færa þær fréttir, að
Sra barónsins hefði valdið því, að herlið
efði verið sent gegn þeim.
kvöldið lét Rinaldo menn sína taka
®attian pjönkur sínar og gaf merki til brott-
arar. Þeir lögðu land undir fót og komu
ttir þrjá daga í dalina í Albano-fjöllum.
Þeir voru búnir að vera þar í nokkra
, aka, þegar hann skipaði Sebastiano að
a'da ásamt sextán úrvals liðsmönnum í
margvíslegu dulargervi um Eagli til Mon-
ainarahéraðs. Altaverde fékk það hlut-
^erk að reyna með brögðum eða valdi að
relsa þá tvo félaga þeirra, sem hand-
eknir höfðu verið í S. Leo. Rinaldo tók
sJálfur með sér Nikolo og Alfonso og hélt
Sem ferðamaður, í fylgd með þjónum sín-
am> á hestbaki út í sveit til þess að afla sér
j’áfta. Eintio varð eftir sem fyrirliði
^kksins, og Rinaldo fól honum að gæta
°su, sem kvaddi hann grátandi.
»Mér finnst sem við aldrei munum hitt-
ast aftur,« kveinaði hún.
“inaldo reyndi að hugga hana. Honum
ePpnaðist það ekki og yfirgaf hana mjög
r®rður í huga.
t^rátt var hann kominn til Fossombroma
settist um kyrrt í bezta gistihúsinu þar.
ar hugðist hann njóta hvíldar í nokkra
.. og gefa félögum Sebastianos tíma
1 að safna liði hjá Montamara.
Dó
bar
0&unum eyddi hann á vínkrá og rakst
a nokkra borgara staðarins, málflutn-
k-^menn skjalaritara, sem ræddu mjög
n. lnSarmikið málefni. Yfir vínglösum. —
^lr>aldo fékk sér líka vín, settist við lítið
°rð 0g hlustaði á samræðurnar.
»Þetta verður slæmt mál.“
”^a>“ anzaði málaflutningsmaður einn.
»Mjög slæmt mál,“ þrumaði skjalaritari
611111 í hópnum.
»Barónsfrúin hefur nú tvisvar verið
n,heyrð,“ hélt málafærslumaðurinn
^1^- ,,Hún játar, að hún hafi áður þekkt
ann, sem sagður var vera Dalbrogo,
lereifi; en þeirra samband hefði verið alger-
ela^ áln^lislaust, og hún hafi aldrei vitað,
ki einu sinni grunað, að hann væri þessi
hEim
frægi Rinaldo Rinaldini. Hún hafi ekki
komizt að hinu sanna, fyrr en nóttina góðu,
þegar hann sjálfur gaf sig til kynna, og þá
hafi henni fallið allur ketill í eld. — Barón-
inn, sem hefur verið illa leikinn, fullyrðir
aftur á móti, að kona hans hafi lagt á ráð-
in með þessum óttalega ræningja og faðir
hennar sé einn af kjaftaskúmum Rinaldos.
Prinsinn, faðir hennar, verður yfirheyrð-
ur mjög stranglega í Urbino og þar er hann
í gæzlu.“
„Menn vita eiginlega hvorki upp né nið-
ur í þessu máli,“ skaut borgari einn inn í.
„Baróninn metur tjón sitt vegna ránsins
á eigum hans á þriðja þúsund gulldali,"
sagði skjalaritarinn. „Honum og vinum
hans hefur verið misþyrmt, og einn þeirra
hafa ræningjarnir svo að segja gert að
geldingi. Hann er enn á lífi, en er mjög
veikburða.“
Borgarbúinn sagði hlæjandi:
„Þetta eru líka bannsettir þrjótar.“
„Mér tekur sárt til Roccella, prins,“
hélt skjalaritarinn áfram. „Hann er ágæt-
ur maður! — Og í trúnaði sagt, vinir mín-
ir, hver okkar mundi áræða að taka Rin-
aldini fastan, ef hann væri staddur á meðal
okkar ?“
„Ekki ég,“ sagði borgarbúinn.
„Við yrðum þá að hegða okkur viturlega
og reikna með því, að okkur berist hjálp,“
sagði málaflutningsmaðurinn.
„Nei,“ anzaði borgarinn. „Hann skýtur
mig með skammbyssunni, og hver launar
þá röggsemi mína? Nokkur lík mundu
liggja hér á gólfinu, áður en menn gætu
handtekið hann.“
„Mig mundi langa til að sjá hann einu
sinni,“ skaut skjalaritarinn inn í.
Rinaldo stóð upp. „Afsakið, herrar mín-
ir, ég hef séð hann.“
„Hvernig þá?“ spurði skjalaritarinn.
,„Hvað segið þér?“ mælti borgarinn
hissa.
„Maðurinn hefur . ..“ Málfærslumaður-
inn vildi spyrjast nánar fyrir um þetta.
Rinaldo sagði: „Ég er Soligno, mark-
greifi. Ég á eignir í Savoyen, og ég er mik-
ið á ferðalögum. Fyrir sex dögum féll ég í
hendur ræningja úr liði Rinaldinis. Ég var
yfirbugaður ásamt mönnumm mínum og
ILISBLAÐIÐ
77