Heimilisblaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 34

bjóst brátt við því að verða rændur, þegar
Rinaldini birtist þar ljóslifandi.“
„Hvernig er hann í hátt?“ spurði borg-
arinn fljótmæltur.
„Hann er lítill, samanrekinn, dökkur
yfirlitum, augun blá, hárið jarpt, nefið
íbogið og með yfirskegg.“
„Er það svo?“ spurði málfærslumaður-
inn. „Eftir því sem aðrir skýra frá, þá á
hann að vera hár og beinvaxinn, með slétta
höku, svört augu, dökkt hár og beint nef.“
„Ég hef sjálfur séð hann og talað við
hann,“ hélt Rinaldo áfram. „Hann lítur
eins út og ég hef lýst honum. Hann yfir-
heyrði mig lengi. Ég varð að segja honum
frá því reiðufé og þeim dýrgripum, sem ég
hafði með mér. I staðinn fékk ég þetta
verndarbréf. Sjáið þér bara. Það er hér.“
„Hver skollinn,“ sagði málfærslumaður-
inn. Hann las upphátt:
„Viaggio securo — Rinaldini."
„Fá orð, fyrirtaks náungi,“ skaut skjala-
ritarinn inn í.
,Ég er Guði þakklátur, að ég skyldi
sleppa svona frá þessu,“ sagði Rinaldo og
settst aftur.
„Þér getið verið það, herra markgreifi,"
sagði borgarinn.
„Það er þó ófyrirgefanlegt, að yfirvöld-
in skuli ekki meina þessum mönnum að
stunda iðn sína,“ hélt Rinaldo áfram.
Verið þolinmóður,“ sagði málfærslumað-
urnn. „Ég veit um það samkvæmt örugg-
um heimildum, að 500 manna lið frá Tos-
kana og 800 úr Páfaríkinu munu halda
gegn Rinaldini. Hann verður umkringdur,
ráðizt á hann öllum áttum og honum áreið-
anlega tortímt."
,Hversu fjölmennur ætli óaldarflokkur-
inn sé?“ spurði borgarinn.
„Hver veit það? Sumir segja 200, aðrir
enn þá meira. Þetta eru allt mestu ofur-
hugar,“ sagði Rinaldo.
Um kvöldið hélt Rinaldo á burt og sendi
Sebastiano og hans lið af stað með þá skip-
un að ná Rovezzo, barón, á sitt vald og fá
hann Eintio í hendur. — Rinaldo lét
fylgdarmenn sína halda til Montamara-
héraðs og lagði sjálfur af stað til Urbino
í pílagrímsbúningi.
Þar komst hann að raun um, að Roccella,
prins, var ekki í varðhaldi, en hafði oi 1
að leggja fram háa fjárhæð sem tryggi11^11'
Rinaldo spurði uppi bústað hans og £er
ist um kvöldið svo djarfur að ganga Pal
inn.
Prinsinn stökk á fætur og spurði: ,>HV
eruð þér?“
„Rinaldini sendir mig til yðar.“
„Það ert þú sjálfur. Ég þekki þig-‘ ,
„Já, það er ég. Ég veit, hvílík van
kvæði ég hef bakað yður og kem til þeSS a
bjóða ykur hjálp mína. Ég er fús að leg®’-1'
líf mitt í sölurnar til þess að hjálpa yeU
og Aureliu."
„Dauði þinn, Rinaldini, getur ekkj i°sag
okkur úr vanæræðunum. Við erum ásök
fyrir samningamakk við þig. Sæmd banlS
ins míns er glötuð. Ef þú vilt gera &e
greiða. þá bið ég þið um að fara héðan °
hafa þig á burt úr borginni.“
„Ef þér viljið hreinsa yður af grun ^
samningamakk við mig, þá skuluð P
selja mig í hendur réttvísinni. Ég verð ky
hér, herra prins.“
„Að hvaða gagni kæmi það? Auk ÞeSS ®
vélræði fjarri hverjum sönnum
riddara.“ ,
„Þá ætla ég sjálfur að ganga á vald ie
vísinnar.“
„Gæti það orðið mér að einhverju £aí^.
Frændi minn, Legat kardináli, hefur
ið málið að sér, og ég vona, að rannso
inni, sem stefnt er gegn mér, verði lo
innan skamms.
„Hamingjan fylgi dómurum yðar, her1
prins.“
„Ætlar þú að taka fram fyrir hen
réttvísinnar, Rinaldini ?“
„Ég gríp aðeins fram fyrir ^enf01J
þeim, sem beita fyrir sig lagakróku
Herra prins! Ef ég get ekkert gert fý *
yður, þá leyfið mér þó að minnsta kos i
gera eitthvað fyrir Aureliu. Hér er aV
un á tíu þúsund sekínur. Ég gef yður P
í nýjan heimanmund.“
„Nýjan heimanmund?" ^
„Já, baróninn hlýtur brátt að ver a^
valdi minna manna. Hann verður s
inn, ef hann næst lifandi. Aurelia er a
laus allra mála.“
heimili
78
SBLAÐ15