Heimilisblaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 30

„Hann er á veiðum með félögum sín-
um.“
„Hverjir eru félagar hans?“ spurði Rin-
aldo.
„Það eru ævintýramenn úr ýmsum
landshornum, sem hafa safnazt að honum
og sóa eigum mínum í svalli, spilum og
drykkju. Það eru tveir Frakkar og Sikil-
eyjabúi, sem sennilega hafa sloppið úr
höndum réttvísinnar. Þeir kalla sig aðals-
menn, en þeir eru það áreiðanlega ekki.
Ef þér gætuð séð hvernig þeir kvelja mig
með ósæmilegu framferði..
„Hamingjan góða! Ef ég sæi til þeirra,
þá væri komið að hinu síðasta illvirki, sem
þeir gerðu um dagana."
„Ó, herra greifi! Þér, ókunnugur mað-
urinn, viljið . ..“
„Heit mitt, sem ég hef unnið af frjáls-
um vilja, vil ég efna og hefna yðar.
Glymjandi hlátursköll þessara náunga
skulu snúast í hveinstafi, og þér skulið
hljóta stórkostlega uppreisn, svo framar-
lega sem ég heiti Dalbrogo. — Af hverj-
um er sú mynd, sem þér berið um háls-
inn ?“
„Það er mynd af manninum mínum.“
„Sýnið mér hana. — Ágætt. — Nú þekki
ég hann. — Fleygið þessari mynd!“
„I guðanna bænum! Hann mundi mis-
þyrma mér, ef ég bæri þessa mynd ekki
framar."
„Hefur hann árætt að leggja hendur á
yður?“
„Ó, Guð minn góður! Ég ber merki
grimmdar hans á líkama mínum.“
„Já, hann skal bera merki hefndarinn-
ar, sem ...“
„I guðanna bænum! Þarna kemur mað-
urinn minn ásamt félögum sínum upp eftir
trjágöngunum.“
„Það er oft seint að flýja. Verið kyrrar.
Ég verð hér líka kyrr. Ég er vinur föður
yðar, og mér hefur verið falið að flytja
yður kveðjur hans. Þeir þora ekki að gera
neitt, meðan ég er hér líka kyrr. Ég er
vinur föður yðar, og mér hefur verið falið
að flytja yður kveðjur hans. Þeir þora ekki
að gera neitt, meðan ég er hér. Með einu
einasta orði get ég varpað þeim til jarð-
74
ar. Yður skal verða bjargað, áður en
morgundagurinn rennur upp ...“
Baróninn og fylgdarmenn hans komn
nú nær. Rinaldo gekk nokkur skref 1
móts við þá, tók ofan og mælti:
„Herra barón. Það er mér mikil gle í
að fá að kynnast yður. Hinn konungb°nnl
maður, tengdafaðir yðar, biður að heils3
yður og biður mig að koma þeim skilabo
um til yðar, að hann muni bráðlega koma
í heimsókn. Ég er vinur hans og heiti Da -
brogo, greifi.“
„Velkominn,“ anzaði baróninn kulda'
lega. Því næst sneri hann sér að Auren
og sagði með háðsbrosi: „Sennilega er
hann líka gamall kunningi yðar? Og Pe
hafið ekki tekið á móti þessum viðfeldna
gesti og boðbera slíkra fagnaðartíðinda ]
herbergjum yðar? — Afsakið," ^
hann við, um leið og hann sneri sér a
Rinaldo. „Afsakið þessa yfirsjón í ku| '
eisissiðum konu minnar. Hún er upPa11
á búgarði. Ef til vill vitið þér það ?“
„Mér er kunnugt um það. Hún he^V*
alizt þar upp hjá góðu og göfuglynn
fólki.“ . ð
„Tengdafaðir minn ætlar sem se _
koma í heimsókn? — Hefur hann ákveoi
komudag sinn hingað?“ /
„Ég held þér getið búizt við honum
hverjum degi úr þessu.“ ð
„Það var leiðinlegt. Ég var búinn a
ákveða að fara á morgun í ferð, sem e
get ekki slegið á frest,“ tautaði baróninn-
„Hann mun þá bíða heimkomu y^al'
Hann sagðist hafa margt við yður a
ræða.“
„Einmtt það! Vel getur svo farið, að1 e
verði fjarverandi í nokkra mánuði. fe
ætlið sennilega að bíða hér komu Prin
ins?“ ._
„Nei,“ svaraði Rinaldo. „Áríðandi vi
skiptamál bíða mín í Róm. Ég held þanf
að þegar í stað. Ef þér hefðuð ekki konl!ð
einmitt í þessu, þá hefði ég farið á mis vl ~
þá ánægju að kynnast yður. Ég ætlaði el
mitt að fara að kveðja eiginkonu yðar, Þe
ar ég varð þess vís, að þér voruð að kom ■
„Viljið þér ekki neyta hádegisvei' a
hjá okkur?“
heimilisblA®10