Heimilisblaðið - 01.12.1962, Side 3

Mærin frá Orléans
Aí*N 6. marz 1429 kom lítill riddaraflokk-
Ul ríðandi til Chinon, og var í þeim hópi
Unk stúlka, sem fór fram á að fá áheyrn
ía konunginum. Eftir þriggja daga bið
ai’ orðið við ósk hennar. Stúlkan lýsti því
, lr> að Guð, alvaldur á himnum, hefði lagt
^eilni á herðar að frelsa Orléans, flytja
ari til krýningarkirkjunnar í Reims og
i ekja Englendinga burt úr Frakklandi. I
j.í'jjftl þess arna fór hún fram á að fá um-
taf ^lr ^er manns> svo að hún gæti án
. ar lagt af stað og sundrað setuliðinu í
^hverfi Orléans.
Vefai-1 varð hljóður við. Hann hafði raun-
^_luæga enga reynslu í því að bregðast
v-] ”£uðlegum opinberunum“. Svo vel
tn * l'H’ að honum hugkvæmdist að fara
° si;úlkuna inn í hliðarherbergi, þar sem
fjölln &at talað við hana góða stund undir
» gUr augu. Þegar konungur gekk aftur
fram í
móttökusalinn, var honum auðsjá-
nv,í va.± iiuiium auuoja-
ske6fa ^^^lúttara en verið hafði um langt
Ve ‘ Hann var nú allur af vilja gerður að
sd». u Vl® óskum stúlkunnar. Hún hafði
kon 1 • ^ann með „jarteikni“, en hvers
ið ví Jarfeikn það var, hefur enginn feng-
1 neskju um til þessa dags. Fyrst varð
°g j1.0 a^ gangast undir stranga prófraun
nm lrfleyrslu hjá guðfræðiprófessor ein-
ÚEesf ^ fveim öðrum lærðum mönnum; því
st0g ^ekk tengdamóðir konungs, með að-
VEeri /r®meyja> úr skugga um, að mærin
nrein og dyggðug. Prófanir þessar
stóðst stúlkan með fyllsta sóma, og íklædd
karlmannsbrynju reið hún því næst í far-
arbroddi lítils riddaraliðs gegnum víglínu
Englendinga við Orléans. Viku síðar yfir-
gaf brezki fyrirliðinn virkið og dró her
sinn til baka. Orléans hafði verið leyst úr
haldi!
Alda þjóðrækniskenndar, sigurgleði og
vonar flæddi um gervallt Frakkland, sem
skömmu áður hafði virzt dæmt til að bíða
ósigur. Heil þjóð fagnaði mærinni frá
Orléans.
Þessi stúlka, sem á jafn furðulegan hátt
kom fram á svið heimsviðburðanna hét
Jeanne d’Arc. Hún var fædd árið 1412 í
smábænum Domremy á landamærunum
milli Champagne og Lorraine. Faðir henn-
ar var bóndi, allvel stæður og mikils met-
inn.
Domremy lá við fjölfarna þjóðbraut.
Hópar pílagríma, kaupahéðnaoghermanna
áttu þar leið um, og frá þessum mönnum
fregnuðu íbúarnir um það, sem gerðist úti
í hinum stóra heimi: um neyð franska
konungdæmisins, og um uppivöðslu og
nauðung Englendinga gagnvart Frökkum.
Við og við fann Domremy einnig fyrir
stríðinu; það var þegar brezkar hersveit-
ir leituðu til bæjarins og hröktu íbúana úr
húsum sínum. Frá því í fornöld hafði
Domremy heyrt beint til frönsku krún-
unni, og ekki var að efast um, með hverj-
um samúð íbúanna var. í augum bænd-