Heimilisblaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 10

Blómastúlkan
Smásaga eftir Jacques Christophe.
Francoise og Germaine áttu heima í kjall-
araíbúð rétt hjá Montparnasse. Foreldrar
þeirra beggja voru dánir, og þær áttu at-
hvarf hjá frænku sinni, sem ekki lét það
liggja í láginni, að börnin væru sér fjötur
um fót.
Francoise var nýorðin fjórtán ára.
Snemma á hverjum morgni fór hún til
blómasalans, þar sem hún fékk körfu fyllta
af blómum, sem hún svo síðan seldi fót-
gangendum við eina af stærstu breiðgöt-
um borgarinnar.
Klukkustundum saman stóð hún á sama
staðnum og bauð blóm til sölu, með sama
orðalaginu, sem henni var meinilla við —
því hún fyrirleit ósannsögli — en frænka
hennar hafði sagt henni að segja:
„Kaupið blómin mín! — Ég á fimm
systkini heima, og mamma mín er veik!“
Þegar hún kom auga á velklæddan herra-
mann, rétti hún fram blómin og sagði:
..Kaupið blóm, herra, handa konunni yð-
ar.“ Og ef um konu var að ræða, sagði
hún bænarrómi: „Kaupið blóm, frú, þau
boða yður hamingju."
Morgunverður hennar var lítill brauð-
hleifur, og um kvöldið kom Germaine, sem
var tíu ára gömul, og sótti hana. Mesta —
og í rauninni einasta — gleði þeirra var að
horfa í glugga stórverzlananna og benda
á þá hluti, sem þær myndu kaupa, ef þær
ættu peninga.
Kvöld eitt, þegar Germaine kom að
sækja hana að venju, ljómaði andlit Fran-
coise af gleði, og hún hélt á tveggja franka
peningi í lófanum. Gömul kona í bifreið
hafði gefið henni peninginn. Hún hafði
verið í fylgd með eldri manni, þau höfðu
talað við hana lengi, og maðurinn hafð'
lofað henni að gefa henni nýjan kjól, eí
hún vildi aka með sér í kjólaverzlun.
„Lofaðu mér að sjá kjólinn, hvar geyfl1'
irðu hann?“ spurði Germaine, og augu
hennar Ijómuðu.
„Ég fór alls ekki með honum, því e^
varð hrædd,“ svaraði Francoise lágt.
„En hvers vegna?“
„Það er svo margt sagt í blöðunum unl
menn, sem tæla með sér litlar stúlkur
granda þeim.“
„Æ, þú átt ekki að trúa slíku! Hvernig
leit hann út?“
Þegar Francoise hafði lýst honum eú1?
vel og hún gat, hrópaði Germaine: „Veizfu
það, Francoise, þetta hefur verið ríku1
maður og mikilmenni; þú hefur hagað þel
mjög heimskulega! Hann hefði jafnvel viU'
að giftast þér...“ Síðustu orðin kon111
næstum eins og stuna.-----------
Upp frá þessum degi varð Francoise ti
hugsað um þennan mann. Litla systir hellU
ar hafði sjálfsagt rétt fyrir sér í því, f
hann myndi hafa viljað giftast henni. Hul1
dauðsá eftir því að hafa ekki ekið með ho11
um í bílnum, og daglangt gat hún verið a
svipast um eftir þessum bíl í von um u
koma auga á hann innan um alla þá b1 ‘ ’
sem um strætið fóru.
Um leið dreymdi hana öll þau auðæfi 0,
þægindi, sem henni hefði getað fallið
skaut. — Aðeins ef hún hefði ekki sU^
nei þennan örlagaríka dag, þá byggi 111
kannski núna í stóru og fallegu húsi, jaí
vel höll. Hún væri ef til vill látin bo1 ^
af gulldiskum, og bæði hún og Germa111
gengju í silki og flaueli. — v
Við tilhugsunina um Germaine &
Francoise tár í augun, því að nú lá ,
systir hennar heima með hitasótt, oS
óráðinu talaði hún um ríkt fólk og fín
Tárin brenndu kinnar Francoise, svo
hún gat varla skyggnzt um eftir
um, sem hún þó þráði svo mjög að sja
hitta aftur.
Og ef hann nú kæmi aftur, þá gæfi
henni ef til vill fáein sous, svo hún
staðið við það loforð, sem hún hafði gel'
Germaine undanfarna daga í hug&u11
ha111!
g*P
ií>
230
HEIMILISBLA®