Heimilisblaðið - 01.12.1962, Síða 37

»Að minnsta kosti hálft annað. Sagt er
að megi snúa sófanum, sem þér sitið á og
Sera úr honum þægilegt rúm. Ég sef þar,
°g þá getið þér notað svefnherbergið og
rumið þar. Nóg er til af teppum, lökum,
svæfium og fleira þess konar, svo að vel
£etur farjg um 0kkUr. Við verðum að
minnsta kosti að hafa okkur fram úr þessu
eins og bezt gengur, þangað til við leikum
Ua-sta leik í taflinu. Þér getið reiknað með
Pvb að ég taki þátt í leiknum. Viljið þér
reyna að búa hér um yður fyrst um sinn?“
Alice kinkaði kolli. Henry til mikillar
l,ndrunar brast hún í grát. Hann skildi
ekki kvenfólkið, svo að honum var alveg
megn að kilja, hvers vegna hún grét.
ktún hafði verið hugrökk og kát á flóttan-
Um- En hún hughreysti hann fljótt, brosti
kegnum tárin og sagði með rödd sem var
úlfkæfð af gráti, að hún gréti, af því að
11 n væri svo hamingjusöm að vera nokk-
Uln veginn örugg hjá honum.
n IV
pegar dimmt var orðið að kvöldi, hélt
ice út til að verzla. Og miklar annir tóku
,10 kjá þeim, þegar hún kom aftur. Hún
afði keypt sér háralit. Rauða hárið varð
^u brátt gljáandi svart, minnti einna helzt
Japanskt hár. Nýi háraliturinn breytti
Ai hennar mjög. Næst fór hún eftir
glum á flösku einni, sem hétu því að gera
r°lundið sólbrúnt. Síðan lét hún dökk-
, u. an varalit á frísklegar varirnar — þó
ar 1 an mótmæla, — gerði augnabrúnirn-
mjórri og breytti lögun þeirra, og setti
PP stóra eyrnahringi.
Var nry Vlrfi arangurinn fyrir s®r. Hún
sk! komin í grænan prjónakjól og nýja
jr °’ Sern voru hentugri en þeir, sem keypt-
^ Voru í Evreux. Sokkarnir voru í eðli-
^Sum lit og stór brjóstnál var í barminum.
aðenr.V var ekki í hinum minnsta vafa um,
£ ur- Eaul mundi ganga fram hjá henni
fa^ufu án þess að þekkja hana. Honum
ðk Usf sjálfum hann sitja andspænis blá-
Unnugri manneskju.
^j’j’ effa er allt gott og blessað,“ sagði
istcu °S lagfærði augabrúnirnar. „Ég lík-
enu u^rum en sjálfri mér, en þér eruð
sá sami, og að minnsta kosti þrír af
Lisblaðið
bófunum hafa séð yður og hafa ástæðu til
að muna eftir útliti yðar. Eigum við ekki
að reyna að breyta útliti yðar eitthvað?"
„Ég neyðist víst til að vera eins og ég
er,“ sagði Henry. „Bankinn minn mundi
varla afgreiða ávísanir mínar, ef ég kæmi
með þær í einhverjum förumannabúningi.“
„Já, það er sú hlið málsins," viðurkenndi
Alice.
„Annars held ég ekki, að ég hafi mjög
sérkennilegt útlit. Og enginn mundi þekkja
mig eftir venjulegri lýsingu.“
„En það er myndin í vegabréfi yðar?“
Henry hló.
„Hún mundi verða okkur til mikillar
hjálpar,“ sagði hann. „Hún er í fyrsta lagi
fjögurra ára gömul, og í öðru lagi líkist
hún eins og allar vegabréfsmyndir meira
einhverjum afbrotamanni en sjálfum mér
— eða það vona ég.“
„Hvað var annars í handtöskunni yðar?
Getið þér munað það ?“
„Já, það held ég nú,“ svaraði Henry.
„Þar var rykfrakkinn, sem þér fenguð að
láni, smókingurinn minn, nokkrar skyrtur,
nærföt, náttföt og því um líkt, rakáhöld,
sokkar, skór, inniskór, sloppur . . . Svo var
þar vindlingahylki úr gulli — ég er eigin-
lega leiður yfir að týna því —, pípur og
tóbak og ein eða tvær bækur . ..“
„Engin bréf? Ökuskírteini ? Veski eða
ávísanahefti ? Nafnspjöld? Ekkert með
heimilisfangi yðar?“
„Nei.“
„Ágætt! Ég get þá ekki ímyndað mér,
hvernig þeir gætu rakið slóð yðar hingað
í íbúðina. En við getum aldrei verið örugg,
því að dr. Paul er óhugnanlega kænn. Mig
langar til að vita, hvað hann tekur nú til
bragðs!“
eimihs blaoio
kemur út annan hvern
mánuð, tvö tölublöð
saman, 44 bls. Verð árgangsins er kr. 50.00. I lausa-
sölu kostar hvert blað kr. 10.00. Gjalddagi er 14.
apríl. — Utanáskrift: Heimilisblaðið, Bergstaðastræti
27. Sími 36398. Pósthólf 304. - Prentsm. Oddi h.f.
257