Heimilisblaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 42

Hérna sjáið þið, hvernig getur farið, ef maður klifr-
ar upp um borðstokkinn. Báturinn veltur fyrirvara-
laust, svo þeir Palli og Kalli sökkva til botns og rek-
ast á stóran stein. En að vísu er þetta enginn steinn,
heldur stóri hvalurinn hann Alfred, sem þekkir birn-
ina tvo mætavel. — Þeir eru meiri bjálfarnir, Kalli
og Palli, hugsar Alfred, ég verð víst að koma þeim á
þurrt sem allra fyrst! Allt í einu lyftist „steinninb
upp fyrir yfirborðið, og hvalurinn sendir þá Palla
Kalla á land með öflugum gufustrók. Eins og þið
ið, endaði þessi saga vel. En það er ekki víst, að P'
yrðuð svo heppinn að rekast á Alfred, ef þið f®11
óvarlega og hvolfið bátnum undir ykkur þegar þið erU
að sigla!
Astæðan fyrir því, að Palli hefur mesta ánægju af
kontrabassa af öllum hljóðfærum, er sú, að hann
minnir á hans eigin dimmu rödd. Með ærnum sparn-
aði í langan tíma tekst honum að fá sér einn. Og nú
ætlar hann að læra að spila á hann, og Kalli styður
þetta stóra hljóðfæri á meðan Palli æfir sig. — Æ,
hvað þetta er þreytandi, segir hann og stynur. — Það
hlýtur að vera auðveldara að leggja hann á gólfið og
draga bogann aftur og fram um strengina! - ^
hljómar það eins og kattarvæl, anzar Kalli. Að'
um er bassanum komið fyrir úti í geymslu. ®inn.f„i-
an veðurdag uppgötvar Palli samt, að hann er rl
inn til að skjóta af honum eins og boga. Og’ Þa ^
miklu skemmtilegra — og ekki nærri eins erfitt og
spila á hann!