Heimilisblaðið - 01.01.1964, Síða 39

„Veiztu hvað, Kalli,“ segir Palli, „margt má læra á
málverkasýningum. Þessi mynd minnir mig á, að bráð-
tun er kominn vetur, og við eigum engin hlý föt,“ seg-
ir hann áhyggjufullur. Undir eins og þeir koma heim,
byrjar Palli að rekja niður gamallt gólfteppi, meðan
Kalli og hin dýrin skemmta sér vel. „Það er gott veður
ennþá," segja þau hlæjandi. „Já, já, en maður verður
„Hugsaðu þér, Palli, við höfum unnið flugferð í
happdrætti skáta. Ó, hvað ég hlakka til,“ segir Kalli
glaðlega. „Já, en við eigum miðann saman, Kalli,"
skýtur Palli inn í, „finnst þér ekki að við ættum að
kasta upp peningi um hvor hlýtur vinninginn?“ „Nú,
það er kannski rétt,“ viðurkennir Kalli tregur, „ég er
einmitt með pening i vasanum — krónu.“ Og það fer
svo að Kalli vinnur og Palli verður fyrir sárum von-
að vera framsýnn, segir Palli óbifanlegur, og byrjar að
prjóna af miklum ákafa. Kalli og Palli — og skjald-
bakan líka — fengu hlýjar flíkur, til að halda á sér
hita. „Þú hafðir þá á réttu að standa,“ sagði Kalli,
þegar vetrarkuldinn kom skyndilega, „nú er okkur
hlýtt, þegar hinum dýrunum er kalt.“
brigðum, en reynir þó að leyna því. Þegar hann veifar
til Kalla á flugvellinum getur hann varla tára bund-
izt. „Þú skalt ekki vera að gráta af þessu. Ég skal
fljúga með þig og það verður ekki síður gaman en
flug Kalla,“ sagði þá storkurinn og bauð honum að
stíga á bak. Og þannig komust báðir litlu bangsarnir í
flugferð. „Halló, Kalli, sérðu mig?“ hrópaði Palli úr
„flugvélinni" sinni.