Heimilisblaðið - 01.05.1965, Blaðsíða 16

var yfir Mahe, svo að þau gætu svifið hljóð-
laust inn yfir skóginn og lent þar sem hann
hafði lent fyrr um daginn, þegar hann fór
með Tíu. Hægt og hljóðalaust nálgaðist
vélin jörðina og lenti mjúklega. Hann var
fyrstur til að stökkva út.
„Fylgið á eftir mér, en hljóðlega,“ sagði
hann. „Ekki eitt orð — ekki hið minnsta
hljóð. Gerið eins og ég. Hugsazt getur,
Grove, að þér fáið að heyra eitthvað sem
vekur athygli yðar.“
Það sem þau heyrðu, var samt ekki ná-
kvæmlega það, sem Jan Huyn hafði búizt
við. Hann heyrði aðeins rödd Tíu, það
var langt eintal, stöku sinnum rofið af
hlátri Róberts og smávegis kaldranaleg-
um skrækjum Richards. Það var kona sem
talaði; ekki til að verja sig, heldur til þess
að segja allan sannleikann umbúðalaust,
— sannleika, sem hún gat sagt hér á stað
og stundu, án þess að þurfa að dylja nokk-
urn hlut.
.....og það er til þess eins að fá pen-
inga, sem þið hafið elt mig hingað. Martin
á að gjalda það dýrum dómum, að Róbert
fái skilnað frá mér, vegna þess að þið hald-
ið að ég þori ekki að fara til Martins og
segja honum, að ég hafi aldrei verið gift
Róbert, heldur aðeins verið göbbuð í brúð-
kaupsferð með honum. Og svo þegar hann
fékk ekki vilja sínum framgengt við mig,
þá stökk hann út úr húsinu og fór af stað
í bílnum eins og hann ætti lífið að leysa,
en lenti svo í árekstri. Þetta haldið þið, að
ég þori ekki að segja Martin. Ég var kjáni
að flýta mér til Gennehvols vegna ótta við
það sem komið hafði fyrir þig, Róbert. En
ég hélt þá, að ég elskaði þig, svo vitlaus
var ég; svo ófyrirgefanlega vitlaus. Og ég
sagði þeim ekki sannleikann heima hjá Ró-
bert, því að ég hélt áfram að halda, að
hann elskaði mig og ég vildi ekki baka
honum óþægindi með því að segja nokkuð
án samráðs við hann. Og hvað átti ég að
gera? Eg hafði selt verzlunina mína og
sagt öllum, að ég ætlaði að fara að gifta
mig; ég hafði skrifað móður hans bréf um
það, að við myndum vera komin í hjóna-
band á þeirri stundu sem hún fengi bréfið.
104
Og svo komuð þér, herra Kampe, og
sögðuð mér, að það hefði aldrei verið setl-
un Róberts að giftast mér, og þá óskaði
ég þess eins að losna undan þessu öllu sam-
an á einn eða annan hátt. Martin Grove
leizt vel á mig og fór með mig hingað suð-
ur eftir. Hann stóð í þeirri meiningu að ég
væri gift, og ég lét hann halda áfram að
trúa því. Þess vegna lét hann lögfræðing
sinn fá umboð til að sjá um hjónaskilnað-
inn, sem Róbert er nú að halda fyrir mér
með öllum ráðum, sem hann getur. Ég get
ekki sagt Martin núna, hvernig allt er 1
pottinn búið, því að hann mun líta mig
allt öðrum augum ef ég segi honum, að eg
fór í brúðkaupsferð án þess að vera gift;
Ég get ekki ætlazt til þess að hann trúi
því, þegar ég segi að ég hafi verið nörru°
í ferðalag og að ég hafi aldrei gefið mig
Róbert fullkomlega á vald. Ég þori ekki
að segja honum það, því ég elska hann, og
það myndi eyðileggja allt. Ö, ég hata Þté;
Róbert. Ég hata þig meira en ég hefð1
haldið, að ég gæti hatað nokkurn mann-
Og ég elska Martin, hann er bezti og elsku-
legasti maður í heimi, heyrirðu það; bezti
og elskulegasti maður í heimi.
Nú vilt þú fá peninga. Þú hefur elt miS
hingað, og þú veizt, að ég mun gera aW
sem ég get til að útvega þér peningana*
sem þú krefst. Svo ferð þú heim á morgu11'
þegar ég hef látið þig fá lausnargjaldié-
og ég held áfram mínu tvöfalda lífi
vona það eitt, að Martin muni geta elska
mig eins heitt og ég elska hann.
En leggðu af stað óhræddur. Enda Þet
ég geti varla treyst á þig, þegar þú er,
farinn. Því ég get aldrei vitað, nema Þa
komir aftur eða skrifir eða heimtir mel11
peninga. , „
Hvernig ætti ég, að geta treyst Þer'
Kannski get ég útvegað þessa peninga. Ra,
verður alltaf einhver til að lána mér Þa'
Ég þekki mann, sem ég held að myndi gera
það, en hverju viltu lofa mér í staðinn?
Róbert hló. „Ég er hræddur um, ad ^
geti ekki lofað þér miklu í staðinn. ^
ábyrgist það ekki, að ég muni ekki kom
aftur — kannski oftar en einu sinni
HEIMILISBL