Heimilisblaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 7

suin og þjóðfélagsstöðu, og Margarite fannst
1111 loksins hafa kynnzt þeirri sönnu hetju,
Seni hún hafði lesið svo oft um í ástarsög-
111111 m- Henni var næstuni farið að falla vel
mð Bastin fyrir að hafa kynnt hana fyrir
Pessum ágæta frænda sínum. Paul fór og
Keypti fallegan hring handa henni, og Marg-
arite sýndi hringinn hverjum sem vildi og
var hreykin af.
>,Sjáið þið bara,“ sagði hún. „Sjáið þið
yað unnustinn minn hefur gefið mér. Þegar
mð erum gift, fæ ég alla skartgripina sem
ann erfir eftir móður sína. Þar á meðal
yr nál með ekta rúbínum og demöntum.“ En
ðllum fannst Margarite vera hláleg — nema
astin, sem fannst hún jafnvel fallegri en
n°kkru sinni fyrr.
kiakaranum barst einhvernveginu til eyrna,
að Paul hefði átt í útistöðum í vafasömum
bðargötum í Concarneau, en Bastin sór og
sárt við lagði, að það hefði einungis verið
Vegna þess, að hann hefði verið að bjarga
ser -— Bastin sjálfum — út úr slæmri klípu,
lögreglan hefði af tilviljun komizt í spilið.
. akarinn sagði, að hann væri hættur að botna
1 ^astin, því að slíkt hefði aldrei komið fyrir
Pbtinn; en æskan væri nú einu sinni æska,
... Og bakarinn hafði klappað Bastin
a °xlina og boðið honum upp á glas í kránni
andan við götuna.
Svo var haldið brúðkaup, og móðir Pauls
’°m frá La Bochelle. Hún kom í fylgd ungs
manns, sem kynntur var sem frændi hennar,
f11 sem hún bjó annars með í hótelherberg-
!nn með tilliti til plásslevsis, eins og Bast-
ln Útskýrði það.
k*að var reyndar einhver síðasta skrök-
Sa"an sem hann komst upp með. því að bak-
frinn varð æfur af reiði og rak hann úr vist-
lllnk þegar upp komst um öll ósannindin
n°kkrum dögum eftir brúðkaupið. Paul kom
• „rei keim fyrr en undir morgun og var þá
nan útúrfullur. Iíann stal rir kassanum,
^ ]iegar bakarinn greip til þess ráðs að taka
' SSann inn til sín stal Margaite úr honum
? !ét Paul fá aurana. Pólk sagði, að hann
pi®S’1 kana þangað til hún þyrði. ekki annað
^11 hnupla peningum handa honum; en það
j re,vndar orðum aukið. Svo barst reikn-
-uu' fyrir trúlofunarhringinn og nálina með
rúbí
allt
nuniim — og bakarinn varð að greiða
saman til þess að komast hjá skömm.

—■ Til þess að losna við Paul af heimilinu,
hjálpaði bakarinn honum við að setja á stofn
herrafataverzlun í Pont Aven. Þegar Paul
hafði selt mestallt sem hann hafði byrjað
með, stakk hann af til Parísar með þá pen-
inga sem fyrir hendi voru. En Margarite sat
ein eftir í Pont Aven og var að sulti komin,
þegar bakarinn frétti hvernig komið var og
fór á vetvang og sótti hana heim í föðurhúsin.
Og nú er Margarite enn undarlegri en
nokkru sinni fyrr. Hún fer í langar göngur
til Kabelou, og fólki heyrist hún syngja um
ást og söknuð. Prá ströndinni handan við
sést hún sem skuggi bera við rökkvinn kvöld-
himininn. Ef hún hittir einhvern sötðvar hún
hann og spyr, hvort hann hafi frétt það, að
hún sé nýbúin að fá bréf frá Paul.
Svo var það dag nokkurn, að einhver bað
liana um að fá að sjá bréfið sem hún hefði
fengið. Þá varð hún alvarleg og sagði, að
hún geymdi það heima. Hún hélt sig innan-
dyra í nokkra daga eftir það, en einn daginn
var hún aftur komin á stjá — og þá hafði
liún bréf meðferðis. Hún las upp úr bréfinu,
að Paul kæmi bráðlega og sækti hana, því
hann væri nú búinn að fá atvinnu; sem verk-
fræðingur.
,,Já, því þú veizt þó, að maðurimi minn
er verkfræðingur ?“ spurði hún svo og leit
einbeitt á þann sem hún var að tala við.
„Já, svo er sagt,“ sagði viðmælandinn jafn
alvarlegur. En sá sem þarna var um að ræða
staðhæfði, að það hefði verið rithönd Marg-
aritar sjálfrar á bréfinu; hann kvaðst hafa
getað teygt sig nógu langt til að sjá það.
Bastin er enn á sjónum. Hann vinnur sem
kyndari á stóru gufuskipi. Þegar hann stend-
ur niðri í ketilrúminu og bætir á, finnst
mönnum eins og hann standi í slagsmálum.
Stæltir vöðvar hans hnyklast og hamast.
„Hann er duglegur, það vantar ekki,“
segja samstarfsmennirnir. „En hann verður
aldrei verulega góður kyndari. Hann kann
ekki að hagnýta kraftana á réttan hátt.“
Þegar Bastin gengur upp á þilfarið, sér
hann andlit Margarite enn greinilegar fyrir
sér en þeir geta séð, sem líta hana handan
við vatnið. Hann sér föla ásjónu hennar
birtast sér á himninum yfir sjávarfletinum.
Og einn góðan veðurdag mun hann skrifa
til hennar það bréf, sem hún hefur enn ekki
fengið frá Paul.
ILISBLAÐIÐ
7