Heimilisblaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 10

Gréta vann og stritaði allt þetta heita sum-
ar og var hamingjusöm, af því að hún var
að vinna fyrir Poul. Hún fékk ríkuleg laun
með þakklæti hans og vináttu. Þau töluðu
saman í dagstofunni á hverju kvöldi, og síð-
degis á sunnudögum spurði hann hana oft,
hvort þau ættu að fara í gönguferð. Þau
gengu svo um í skrúðgörðunum og meðfram
vötnunum, og hann talaði við hana um metn-
aðargirni sína og vonir — og þær voru ekki
litlar. Hann var að læra tungumál, svo að
hann gæti fengið betri stöðu með tímanum.
Staðan, sem hann hafði nú, veitti honum
ekki nein veruleg tækifæri. Þessi sunnudags-
síðdegi voru Grétu eins og gróðurblettir í
eyðimörku. Hún hugsaði: Bg á vináttu hans,
á meðan hann er ekki ástfanginn af neinni
annarri stúlku. Bn þann dag, sem hann verð-
ur ástfanginn, er öllu lokið.
Frú Hinker missti tvo af matþegum sín-
um í september. Hún fékk aðeins einn nýj-
an í staðinn og tilkynnti því Grétu, að hún
gæti ekki greitt henni nema tvö þúsund og
fimm hundruð á mánuði. „Eg gæti nær því
komizt yfir þetta sjálf með því að fá konu
til þess að hjálpa mér tvisvar í viku,11 sagði
him.
Gréta var sannfærð um, að frænka hennar
væri svo nízk, að hún mundi ekki hika við
að gera þessa tilraun. Og það mátti ekki
verða. Hvernig mundi Poul líða, þegar liún
væri ekki til þess að gæta lians 1 Hún sá í
anda herbergið hans óhreint og hirðulítið,
kalt te og hálfkalt rakvatn og illa burstaða
skó. Og mánudagskjötbollurnar! Tvö þúsund
og fimm hundruð krónur á mánuði í staðinn
fyrir fjögur þúsund -— Gréta taldi sig geta
komizt af.
Poul sagði við Grétu ,að hann hefði ekki
mikinn tíma til þess að fara í gönguferðir
núna. Ilann sagðist þurfa að lesa tungumál.
Þrátt fyrir það kom einn sunnudaginn síð-
degis hávaxin, dökkhærð, ung stúlka, með
fallegt, en ógeðsfellt andlit, og sótti hann í
tveggja manna bíl. Gréta sá þau úr gluggan-
um, og hjarta hennar var blýþungt. Ekki
vegna þess að hinn elskaði Poul hennar hefði
eflaust orðið ástfanginn, heldur af því að
hfin var sannfærð um, að þessi unga stólka
mundi ekki geta gert hann hamingjusaman.
„Ilún er hörð eins og tinna,“ sagði hún við
sjálfa sig. „Hve vænt þykir henni um hann ?
Iíann þarfnast stúlku, sem skilur hann og
vill vera honum góð.“
En Poul minntist ekki við hana einu orði
á ungu, dökkhærðu stúlkuna, og hún spurði
hann ekki heldur.
Næsta laugardag sagði Poul henni, að liann
ætlaði að vera lijá Loring-fjölskyldunni a
Norður-Sjálandi. Iíún vissi, að nafn ungu
stúlkunnar var Loring. Hann virtist hugsa
mjög mikið um ferðalagið, og Gréta hugsaði:
Þegar hann kemur aftur, verður hann tru-
lofaður.
Poul kom aftur á mánudaginn og var
furðulega niðurdreginn. Hann sagði Grétu,
að hann hefði orðið fyrir vonbrigðum. Gréta
gladdist við tilhugsunina um hörkuleg augu
ungfrú Loring, en hún var bálreið ungu stúlk-
unni, af því að hún hafði gert Poul óham-
ingjusaman. Hann trúði henni ekki fyrir>
hvaða vonbrigði þetta hefðu verið, en upp
frá þessu var hann aftur laus síðdegis a
sunnudögum, þau tóku aftur upp gönguferð-
ir sínar, og Gréta varð aftur hamingjusöm.
Októbermánuður kom. Gréta sló frá ser
hugsuninni um að kaupa sér nýjan kjól fyrir
veturinn og lét lita gamla kjólinn. Ekki var
heldur um að ræða að fá sér nýja kápu, Þ°
að gamla kápan væri orðin nær því of léleg-
En hún hafði auga fyrir kímni og hló með
sjálfri sér, um leið og- hún hugsaði: Hvenser
skyldi frænka segja mér, að hún geti yfjr'
leitt ekki haft mig nema ég borgi með mér?
Hún fann á margan hátt, hvaða efleiðing'
ar það hafði að vinna sér aðeins inn tvö ÞuS'
und og fimm hundruð í staðiun fyrir seX
þúsund eða fjögur á mánuði. En hvað gerði
það til, ef hún aðeins gat gert lífið þolanlegra
þeim manni, sem hún elskaði? Það var auð-
velt að hreinsa óhreinustu tröppur, þegar huu
hugsaði um, að Poul ætlaði að ganga Í)íer
upp og niður. Það var enginn vandi að Þv°
upp, þegar hann hafði drukkið af einum af
bollunum eða matazt með einni skeiðinm-
Það var ekki heldur erfitt að fara langt 11 ^
í úthverfi borgarinnar til þess að kaupa ódyr'
ar matvörur, þegar það var launað með brosi
frá honum. Ástin göfgar jafnvel lítilmot-
legasta starf.
Nóvemberdag nokkurn klukkan tólf k°lU
Gréta heim með það, sem hún hafði kevpt
10
HEIMILISBLABl®