Heimilisblaðið - 01.05.1969, Blaðsíða 8

andinn rann úr honuni á mörg-um stöðum.
Bf til vill gæti skipstjórinn lagfært það?
Þeir liöfðu hrakizt í vesturátt dag eftir
dag, hélt gamli maðurinn áfram. Stormurinn
hafði verið svo mikill, að þeir gátu ekkert
tekið til bragðs. Þeir urðu að skiptast á við
'að ausa allan sólarhringinn, en samt hafði
Senta María verið hálffull af sjó mestan hluta
tímans.
Santa María — það var nafnið á eintrján-
ingnum þeirra? Þeir væru þá kaþólskir?
Já. Sernous horfði á dósahnífinn sinn, eins
og hann væri róðukross, og gerði krossmark
fyrir sér.
Hvernig var það með mat? Jú, þeir höfðu
liaft kókoshnetur, taró og brauðaldin með sér
að heiman og viðarkolin orðin gegnvot af
sjó, höfðu þeir veitt fisk og etið hann hráan.
Þeir liöfðu verið heppnir sem fiskimenn. Þeir
höfðu veitt um það bil þrjátíu fiska, nær
því einn á dag. Þeir höfðu einnig verið
heppnir með vatn, því að þeim hafði tekizt
að safna nægilegu rigningarvatni til drykkj-
ar. Næturnar höfðu verið verstar, þá höfðu
þeir alltaf verið votir og kaldir.
Var þeim ljóst, hvar þeir voru, þegar við
fundum þá?
Já-já. Þeir höfðu vonazt til þess að komast
til kóraleyjarinnar Ifalik. „Hún er þarna út
frá,“ sagði Sernous og benti í norðvestur.
Bæði skipstjórinn og stýrimaðurinn kinkuðu
kolli. Ifalik var í raun og veru „þarna út
frá“. Samkvæmt kortinu var hún 35 sjó-
mílur frá þeim stað, þar sem við höfðum
komið auga á þá, og nær því 500 sjómílur
frá Truk, hinu eiginlega takmarki þeirra.
Við töluðum saman um það á eftir, hvern-
ig okkur mundi liafa liðið líkamlega og and-
lega eftir 30 daga úti á rúmsjó í svona báts-
skel. Og hvernig ætli viðbrögð okkar hefðu
verið, eftir að hafa verið teknir upp í skip?
Gamli eintrjáningsskipstjórinn frá Pulap
sagði sögu sína blátt áfram og hóglega. Fé-
lagar hans sýndu ekki heldur nein merki um
feðshræringu eða ofþreytu. Þá hafði hrakið
af leið úti á rúmsjó. En það var dálítið, sem
liafði komið fyrir þúsundir manna af þjóð
þeirra á liðnum tímum. Noklcrir höfðu fund-
izt aftur, aðrir ekki. Ýmsir liöfðu þar á of-
an á okkar tímum lent á svo fjarlægum stöð-
um sem Nýju Guineu og Filippseyjum. 30
dagar, 500 sjómílur — hvaða máli skipti það ?
Engu. Svarið sást á úthvíldum líkömum
þeirra og í rólegu, brúnu augunum.
Ser^ious sagði aftur eitthvað, og túlkurinn
útskýrði: „Ilann spyr, hvort þeir megi vinna
áfram við eintrjáninginn sinn. Þeir vilja
gjarna, að hann verði sterkur og þéttur á
leiðinni til baka frá Truk til Pulap.“
„Já, auðvftað,“ sagði O’Neill skipstjóri.
Svo datt honum dálítið í hug. „Spurðu hann
annars, hvaða erindi þeir hafi eiginlega átt
til Truk.“
Túlkurinn spurði og Sernous svaraði: „Þeir
liöfðu farið til þess að kaupa sígarettur.“
„Sígarettur? Að sigla þessa löngu leið til
þess eins að lcaupa nokkrar sígarettur?“
„Já. Ilann segir, að þá vanti ekki annað.“
Við gáfum hverjum þeirra eitt karton af
sígarettum, og það sem eftir var ferðarinnar
til Truk keðjureyktu gestir okkar, á meðan
þeir voru að vinna við Santa María. Þeir töl-
uðu ekkert um, hvaða tegund þeir mundu
sjálfir hafa keypt. En þeir mölduðu ekki í
móinn út af þeim, sem þeir fengu.
Sennilega eru þ eir a?S atliuga veiðimöguleikana ?
96
heimilisblaðið