Heimilisblaðið - 01.05.1969, Blaðsíða 20

af Niall. Andrew, sem gekk inn í stofuna á
liæla henni, kom þegar í stað auga á það og
blístraði. „Hamingjan góða! Hefur þú málað
þetta?“
„Já. Br það ekki bara fallegtf'
„I sannleika sagt — jú. Mig grunaði ekki,
að þú værir svona snjöll. Svona geysi- gevsi-
lega snjöll.“ Hann virti málverkið fyrir sér
nánar: „Það er beinlínis fyrsta flokks, Jill.
Er Jocelyn búin að sjá það?“
„Nei. Það á að koma benni á óvart á af-
mælinu hennar. Frá mér og Niall.“
„Eg er viss um, að hún verður meira en
lítið hrifin.“
„Það vona ég.“ Jill breiddi yfir myndina
og tók að ryðja burt penslum og litspjaldi.
Sólin var að brjótast fram úr regnskýjunum.
„Eg þykist vita, að þú sért kominn til að
sækja mig?“ spurði hún og forðaðist ertið
augnaráð Andrews.
„Við skulum segja, að ég bafi boðizt til
þess, já. Nin er önnum kafinn við annað.“
Jill fannst bún þurfa að gefa skýringu á
sinni eigin f jarveru: „Ég ... ég var með svo
mikinn höfuðverk; það var þess vegna sem
ég fór ekki. Cathrine bauðst til að fara í minn
stað, og .. .“
„Og þú lézt hana gera það,“ greip Andrew
fram í þurrlega. „En góða Jill mín, það var
verulega heimskulegt af þér, skilnrðu það?“
Jill vatt sér að honum. „Þú hefur ekkert
leyfi til að tala þannig. Þú hefur ekkert leyfi
til að vera jafn — jafn viðbjóðslegur, And-
rew!“
„Ég held ég sé í mínum fulla rétti til hvers
sem vera skal,“ sagði hann og yppti öxlum.
„En ef þú vilt það heldur, þá skal ég reyna
að vera ekki viðbjóðslegur, eins og þú orðar
það. Ég ætlaði mér heldur alls ekki að vera
neitt í þá átt gagnvart þér. Ef þú veizt það
ekki, Jill, þá met ég þig mikils. Hins vegar
hef ég með tímanum fengið minna álit á
skynsemi þinni. það verð ég að játa. Nei,
gríptu ekki fram í ...“ flýtti hann sér að
segja, áður en hann bætti við: „Ég er að
reyna að hjálpa þér, þótt að það láti skrýti-
lega í eyrum; reyna að koma vitinu fyrir þig,
áður en það er um seinan.“ Hann tók laust
um handlegginn á henni og fékk hana til að
setjast á legubekkinn. „Vertu nú róleg og
lilustaðu á mig — viltu vera svo væn?“
„Gott og vel. Ef það tekur ekki of langan
tíma.“ Hana langaði ekkert til að hlusta á
hann. Hún þóttist viss um, að Andrew myndi
ekki segja henni ósatt, en hún var dauðsmeyk
við að heyra sannleikann. En nú átti hún
að heyra hann. Andrew settist við hlið henni.
„Jill. Ég vil, að þú trúir því, að ég er að
reyna að hjálpa þér og að ég er vinur þinn.“
„Og hvað?“ sagði hún kuldalega og hafði
blíðutóninn í rödd hans að engu.
Hann leit á hana ígrundandi.
„Konan mín,“ sagði hann rólegur, „mun
ekki láta sér lynda ósigurinn, skilurðu. Ég
reyndi að fá hana inn á að fara á brott með
mér héðan, til þess að þið Nin gætuð verið
einsömul tímann fyrir brúðkaupið. En . . •
hún féllst ekki á það.“ Hann roðnaði.
„En hún verður þó að vera ömmu þinni
til aðstoðar,“ sagði Jill, en Andrew brosti
við.
„Það er þó aðstoðin! Cathie gæti ekki einu
sinni séð um barnaveizlu. — Nei, góða Jill
mín. Hlutverk Cathie er miklu veglegra og
áhrifaríkara. Ég veit það — að hún æfir
sig á mér, áður en hún byrjar átökin AÚð
Nin.“
„Eg botna alls ekkert í því sem þú ert að
gefa í skyn, og allavega finnst mér þú ættir
ekki að vera ineð ásakanir á hendur Cathie.
Hún er þó konan þín, og . . .“
„Æ-já,“ svaraði Andrew bitur. „Hún er
konan mín. Þess vegna veit ég líka, hvað hún
ætlar sér. Nei, bíddu róleg ...“ Hann virt-
ist óþolinmóður: „Þú veríJur að hlusta á mig
ljúka máli mínu. Það er mjög nauðsynlegt!“
Jill fann óttann hríslast um hjarta sitt.
„Já, ég hlusta á þig, þótt ég ætti kannski
ekki að gera það.“
„Þá skal ég koma beint að efninu,“ sagði
hann; hélt síðan áfram alvarlegur: „Jin-
Veiztu, að Nin er nú þegar sannfærður um,
að þú kærir þig ekki hætishót um hann; að
þú giftist lionum aðeins til þess að ná í titil
hans — en hann kvænist þér vegna Cathiear,
svo að við getum búið öll saman á Guise-óð-
alinu — fyrir peningana þína!‘ ‘
Jill starði á hann, of harmi slegin til að
geta komið upp orði.
„Góða vinkona mín ...“ Bríin hönd And-
rews luktist um hennar liönd og þrýsti hana-
„Þetta er sannleikurinn. Og allt er þetta
runnið undan rifjum Cathiear."
108
H E I M IL I S B L A Ð 1P