Heimilisblaðið - 01.11.1977, Blaðsíða 8

Hann kinkaði kolli. „Já —en mig skort-
ir í rauninni hugrekki".
Hún sagði: „Þér eruð of gamaldags.
Þér eigið að fylgjast með tímanum".
„Getur vel verið. En það eru margir
sem vilja hafa hlutina gamaldags. Til
dæmis þau Twinklehjónin ...“
Hún tók sér nýja sígarettu og kveikti
í henni. „Já, rétt er það. Mér fannst þau
strax vera dálítið barnaleg, en ég lít á þetta
nokkuð öðrum augum núna. Þau voru
raunverulega mjög ánægjuleg. Þau virk-
uðu notalega á mann. Eg hef raunveru-
lega skemmt mér ágætlega í kvöld“.
„Það gleður mig“.
Klukkan á arinhillunni sló tólf. „Þá
er jólanóttin runnin upp“, sagði hann.
Hann skenkti í glösin og lyfti sínu glasi:
„Gleðileg jól!“
„Gleðileg jól!“
Augu þeirra mættust, og henni fannst
hjarta sitt slá hraðar. Henni fannst hún
í senn vera óróleg og spennt. . .
Hann fylgdi henni upp að herbergi
hennar. „Góða nótt“, sagði hann, „og
sofið nú vel og vært. Þér verðið að lofa
mér því að láta ekki jólasveininn stinga
af með yður í nótt“.
Hún læsti dyrunum. Þarna var hún
stödd í litlu, gamaldags herbergi, þar
sem brakaði í gólffjölunum. Eldur snark-
aði á arni, en úti fyrir glugganum féllu
snjóflykksurnar í kyrrð, því það hafði
lygnt þegar á leið kvöldið. Og þetta var
jólanótt.. .
Henni varð hugsað sem svo: Það hlýt-
ur þrátt fyrir allt að vera eitthvað dular-
fullt við jólin, eitthvað framyfir það, sem
er um alla aðra daga, því að ég hef látið
heillast. . . Þetta er stemmning sem eng-
ir aðrir dagar hafa, og hún er töfrandi...
Það var áliðið morguns þegar hún vakn-
aði. Og þá vaknaði hún ekki aðeins af
svefninum, heldur af töfrunum. Allt var
með öðrum svip nú, í daufri morgunskírn-
unni, og arineldurinn kulnaður. Hún vai'ð
að hugsa upp eitthvert ráð til að komast
áfram áleiðis til vina sinna.
„Hvernig get ég komist héðan?“ spurði
hún Noel, þar sem þau sátu við morgun-
verðarborðið.
„Þér ætlið þó ekki að yfirgefa okkur
á sjálfan jóladaginn?“ sagði frú Twinkle
eilítið uppnæm.
„Ég neyðist til þess. Annars verða vin-
ir mínir órólegir. En — ég kem hér við
aftur. Ég kem áreiðanlega hingað hingað
aftur“.
„Lofið þér því?“
Augu hennar mættu augum Noels-
„Vissulega“.
Það heppnaðist að ná sambandi við
ekil, sem var tilkippilegur að fórna hátíð-
arfriði sínum fyrir aukaskilding. Hann
kom og sótti hana um elllefuleytið, í þann
mund, sem hringt var til messunnar.
„Verið þér sælar“. sagði Noel, en
Twinklehjónin voru farin til kirkjunnai'
og voru þegar búin að kveðja.
„Ég lofa yður því, að ég skal koina
hingað aftur“.
Hann sagði: „Það var ánægjulegt. að
yður skyldi bera að garði. Ég vil mjÖ£
gjarnan að þér komið aftur“. Á allra síð-
ustu stundu gekk hann í áttina að vagn-
inum, stakk höfðinu inn um gluggann og
sagði: „Cristel, þér eruð miklu meirt
gamaldags en þér gerið yður sjálf grein
, (l
fyrir. Eg vildi bara láta vður viða það .. ■
Hún ók burt og hugleiddi, hvað hann
hefði átt við með þessu. Hún gat ekki
látið hjá líða að hugsa um hann alla leið"
ina. Og ekki gat hún heldur hrakið hann
burt úr liuga sér þá daga sem á eftir fórn-
Þetta gramdist henni. Hún hefði að öH11
eðlilegu átt að skemmta sér konungleg3
ásamt vinum sínum, en það gerði hu11
ekki. Þetta eina kvöld í litla gistihúsinú
hafði eyðilagt allt fyrir henni.
188
H E I M I L I S B L A Ð I 5