Heimilisblaðið - 01.11.1977, Síða 11

^æðilega, og — og það er svolítið sem
e£ þarf að segja yður“.
>>Vinir yðar hafa þegar verið með nóg-
an hávaða hér“.
»Eg er ekki lengur í hópi þessara vina
minna“.
Hann opnaði dyrnar eilítið betur, og-
11111 srneygði sér innfyrir. Hann lét hurð-
!na stöfum og stóð með bakið uppvið
hana.
”Hér höguðuð yður ósæmilega með því
a koma hingað með þennan tillitslausa
lmglingahóp. Flestir þeirra voru hálf-full-
II • Twinklehjónin eru gengin til hvílu. Mér
þmtti ekki skrýtið þó að þjónustufólkið
Segðl UPP í fyrramálið. Ég hef aldrei vit-
að annað eins“.
»Bg vissi ekki fyrirfram, að þau myndu
a£a sér þannig“.
»Og
ég hafði heldur ekki hugsað mér,
, n°kkur heiðarleg stúlka umgengist
Þess konar fólk“.
»Þér vitið heldur ekki, hvort ég er nokk-
III heiðarleg stúllka!" svaraði hún þrjósk.
»Það var ég þó að vona, að þér væruð.
!nr nni kvöldið, á aðfangadagskvöld, þá
!lrtust þér vera það — allt öðru vísi en
1 kvöld. Ég varð næstum skelkaður af að
slá, hvernig þér létuð áðan. Mig langaði
mest til að gefa yður á kjammann“.
»Já, þér gáfuð mér það í skyn um leið
e£ fór“. Hún settist þreytulega við ar-
mmn. „0, mér er svo kalt, Noel. Það kom
Sv° slæmt fyrir milli okkar Jerrys“.
»Jerry — var það þessi ungi náungi
með krymplaða smókingvestið ?“
Byrst hafði henni fundist Jerry svo vel
1 /ara og koma svo vel fram á allan hátt.
n hafði hún fengið allt aðra skoðun á
°num. Hún kinkaði kolli, þótt henni væri
að hálfvegis þvert um geð.
»Jæja — það gleður mig þó, alla vega“.
. '’Hau fóru leiðar sinnar án mín. Ég hef
I engum stað að vera“.
»Þér getið fengið að sofa hér. En að-
II E 1 M I L I S B L A Ð I Ð
H,
eins í nótt. Ég vil vera laus við yður og
alla yðar dásamlegu vini“.
Hún tók smám saman að beygja af.
„Hvernig getið þér verið svona harð-
brjósta og óvinsamlegur við mig? Og það
á sjálfum jólunum!“
,,Ég hefði nú haldið, að þér hefðuð
gleymt því, að það eru jólin. Þér hafið
ásamt vinum yðar fengið að kynnast gam-
aldags jólum, en það er engu líkara en þér
hafið líka komist í kynni við gamaldags
klípu — og svo eruð þér ofan í kaupin svo
heimtufrek að ætlast til þess, að ég komi
yður úr þeirri klípu“.
„Nei, ég ætlast ekki til þess“. Hún var
farin að gráta.
Hann sagði: Ég býst við því, að þér
þarfnist einhvers sem vill hugsa um yð-
ur og gæta yðar. Þér þurfið einhvem, sem
getur sagt yður hvað sé rétt og hvað rangt,
svo að þér getið hagað yður eins og skyn-
söm manneskja en ekki eins og eyðilagt
dekurbarn. Þér eruð hálfgerður krakka-
kjáni, og þér þurfið einhvern til að ala
yður upp . .. Við ættum eiginlega að tala
saman í alvöru. Eruð þér til í það?“
Hún kinkaði kolli. „En fyrst verð ég að
segja, Noel, að mér þvkir mjög mikið
fyrir þessu sem gerðist. Ég hélt, að vinir
mínir myndu koma vel fram. Það sem
vakti fyrir mér, það var að hressa y<5ur
og fjörga umhverfi yðar. En nú er ég
komin að þeirri niðurstöðu, að varðandi
allt þetta gamaldags jólahald, þá sé það
eitthvað sem ekki sé svo vitlaust, þegar
á allt er litið. Þér hafið fengið mig til að
líta á þetta allt öðrum augum en ég gerði“.
Hún þagnaði og drúpti höfði.
Noel laut að henni. „Hlustið á mig“,
sagði hann blíðlega: „Við verðum að hafa
þetta allt á hreinu . ..“
Frú Twinkle opnaði hljóðlega dymar
sínar á hæðinni fyrir ofan og gægðist yf-
ir handritið og niður í forstofuna. Síðan
læddist hún aftur inn til mannsins síns.
191