Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Qupperneq 6

164
Guðmundur Magnússon:
1IÐUNN
Nú, jæja. — Ég liðsemd þér lána,
ef lízt þér að fylgja mér.
Komdu. — Þú kannast við Grána.
Við kirkjugarðs-hornið hann er«.
III.
GANDREIÐIN.
Úfinn er sjór fyrir utan Fljót. —
Ströndina hamramar
holskeflur lemja,
hamrarnir sílaðir
stynja og emja.
Norðanhríð æsir það öldurót.
Nú mundi gefa óspart á
fyrir Almenningsnöf og Dalatá.
Rönd af tunglinu’ í rosabaug
villiglætu
á sjórokið sáir,
svella kringum það
bólstrar gráir.
Alt norðrið er grett, eins og glott á draug.
Það krefur vaskleik, vit og þrótt
að vera á ferð um slíka nótt.
Hvað geisist þar fram yfir freyðandi mar?
Menn á gandi
langt frá landi,
traustlegir, hugrakkir, tvímenna þar.
Hálfdán kápu á herðum ber,
handbók með spenslum, er glóa,
reiðir í hægri hendi sér;
um hina taumunum brugðið er;
hann skygnist út yfir æðandi sjóa
um eyjar og nes og flóa.
Hann er ánægður með, hvernig um þá fer.