Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Qupperneq 16

174
Guðmundur Magnússon:
IIÐUNN
Þá er eins og loga-letrið
lifni og fálmi með öngum og klóm.
Hann syngur »Credo« og »Kyrie« öfugt,
svo kveður við dimt í helli.
Og blessunarorðin hans eru
önnur en þau heima á Felli.
í bókinni brestur og snarkar,
og bóndann í augun svíður,
því bláhvítur, eitraður brennisteinseimur
um bergið sem þoka líður.
Hann gelur svo rama galdra,
að grjótið sem drífa úr fjallinu hrynur.
Bergtröllin engjast og emja
og allur hainarinn stynur.
Bóndinn sér allskonar undur,
allskonar feikna-leiki,
eins og ógnanir Niflheims
allar þar séu á kreiki.
Alt það, sem myrkfælni manna
mest og verst hefir skapað.
alla þá lýði, sem lengra frá himni
en lífið á jörð hafa lrrapað.
Allar ódygðir heimsins
þar íklæðast trölla-hömum,
vaða úr bleksorla bergsins,
brjótast úr grjótviðjum römum.
Skoltar með hákarla-sköllum
skella og japla og saga
J