Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Page 30

188
Þröstur:
| IÐUNN
Afls síns kendi þessi þjóð
— þekti frónska blæinn —
þegar vestræn vöku-ljóð
vorið flutti í bæinn!
Söngsins hreina hetjumál
hitaði drengjum öllum,
það var íslenzkt stuðlastál
steypt í Klettafjöllum.
II.
Móðirin hlýddi hrifin á
hróður vestanþorsins,
fann, að hún átti alla þá
ástarsöngva vorsins.
Þótt flúið hefði hann fjörðinn sinn,
fáu ’hann heima gleymdi.
Móðirin sá, að sonurinn
sögurnar fornu geymdi.
Og þó henni fyndist langt til lands,
leit þó hjartað fegið,
að ekki’ höfðu gömlu gullin hans
í glatkistunni legið.
Gafst henni líka sjálfri að sjá,
sem er og ljúft að geyma,
að þegar að reyndi eitlhvað á:
— allur var ’hann heima!
Því um öll hans Ijúflings ljóð
lýsti, sem eldur brynni,
að fús hann legði líf og blóð
til lausnar móður sinni.