Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Qupperneq 61

IDUNN]
Lífiö er dásamlegt.
219
leikið þelta eftir bakteríunum. Merkust þessara smá-
^ýi’a eru bjóldj'rin (rotatoriaj, af því að þau standa
diltölulega ofarlega og allur skapnaður þeirra er
lurðu fjölbreyltur. Þau þorna upp með pollunum,
sem þau lifa í, skorpna saman og sjmast steindauð.
f’annig liggja þau mánuðum saman eða lengur. En
Þegar rigning kemur og sólskin, Iifna þau við á ný,
eins og þau hefðu að eins fengið sér væran blund
til hressingar. Silakeppirnir (tardigradaj eru að vísu
smávaxnir, en engu ófullkomnari að gerð en hjól-
dS' rin. Þeir þola einnig að þorna upp og verða að
skrælþurru hismi. Þeir geta legið þannig árum saman
olgerlega liílausir að sjá. En jafnskjótt og væta kemur,
faerist líf í þá og þeir lifna við á ný.
Fleiri dýrategundir mætli nefna, sem haga sér likt
þessu,. en þessi dærni nægja.
Öll vitum við, að mikill kuldi er óhollur öllu,
sem lífsanda dregur, bæði jurtum og dýrum.
Flestir menn hafa séð, hvernig flugur detla út af,
Þegar kólnar, og liggja að því er virðist líílausar í
gluggakistunni. En jafnskjótt og sólin skín, færist
fjör í þær og þær fljúga suðandi um loftið. Líkt er
um ýms æðri dýr, t. d. skriðdýr og slöngur.
En komi mikið frost, þá tekur út yfir og fjöldinn
ullur af dýrum og jurtum verður heltekinn af kuld-
anum og sofnar þá svefni eilífðarinnar. En svo er
þó ekki ætíð, sem belur fer.
Til eru 5'msar lifandi verur bæði frumverur, plönt-
ur og dýr, sem þola helkulda frostsins alveg furðan-
*ega vel og lengi, en þó því að eins, að þiðnunin
komi hægfara, smátt og smátt á eftir.
Það er alkunnugt, að í norðlægum löndum gadd-
frýs mikill hluti alls grassvarðarins og sefur i heljar-
böndum allan vetur. En þegar vorar og þiðnar,
losnar lífið úr læðingi, lauíin fara að sprctta og