Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Qupperneq 66

224
Sleingrímur Matthíasson:
[ IÐUNN
Þessar sögur eru márgar eilthvað ýktar, en ýmsir
vísindamenn hafa þó ekki viljað neita því, að þelta
geti átt sér stað, því að það er áreiðanleg vissa fyrir
þvi, að móðursýkissjúklingar geta stundum fallið í
svo djúpan dvala, að lííið virðist liggja niðri um
stund. Svipað kemur fyrir um taugaveikis- og kól-
erusjúklinga, sem eru langt leiddir. Tilfmningin er
þá farin, andardrátturinn hættur, hjartað finst þá
ekki slá og blóðhitinn lækkar töluvert niður fyrir
venjulegan hita. En þetta dvalaásland eða stjarfi
helst þó ekki marga daga í einu. Eigi að síður er
það mesta furða, að lífið skuli gela haldist meira en
stutta stund i þessari mynd.
í hinu ágæla riti prófessors Weiss, »Om Liuet og
dets Louea, er sagt frá enskum ofursta, Townsend
að nafni, sem var gæddur þeirri gáfu, að geta lagst
í dá eftir vild. Hann gerði þetta hvað eftir annað í
viðurvist þriggja lækna, sem voru vel þektir vísinda-
menn, og gálu þeir ekki annað séð en að ofurstinn
lægi þar sem liðið lík; andardrálturinn var liællur
og hjarlað stóð kyrt.1)
Með skírskotun lil þessarar áreiðanlegu frásagnar
finst próf. Weiss, að ekki sé rétt að fortaka, að
margar fakírasögurnar séu sannar, en þá verður
manni að lialda, að ýmsar sagnir um menn, sem
eiga að hafa dáið og risið siðan upp frá dauðuin
— eftir því sem fólki hefir virzt — séu líka sannar.
En víst er urn það, að alt er ákveðnu lögmáli bundið,
og þó okkur virðisl sumt yfirnáltúrlegt, þá er það
svo einungis af því, að oss brestur skilning á hlut-
unum.
Vér læknar sjáum ekki svo sjaldan rnenn í slíku
dauðadái, að örðugt er að skera úr því í fljótu
1) Pví miður cr þess ekki gelið, hve Townsend gat lengi verið i þessu
ástandi. Ilef ég þvi gert bréilega fyrirspurn til próf. Weiss viðvikjandl
þessu, en ekki fengið svnr enn þá.