Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Qupperneq 25

IÐUNN]
Um pcrsónulegar tryggingar.
263
nú er komið hér á landi, mun láta nærri að árlega
fylli 2000 manns tvítugsaldur, í framtíðinni getur
það a. m. k. varla skakkað miklu. Eu þetta þýðir
aftur, að árstekjur sjóðsinsyrðu um 2 miljónir króna.
Og að fá það fé tram á peningamarkaðinn árlega til
ávöxtunar og framkvæmda, það hefir miklu meira
að þýða en hægt er að gera sér grein fyrir að fullu.
Landið fengi peninga til alls þess sem þyrfti. að
framkvæma. Mætti skrifa heiiar bækur um það sem
með þessu móti væri hægt að framkvæma, án þess
þó að tæma efnið. Eg skal ekki þreyta rnenn á að
gera grein fyrir þessu með löngu máli. Eg vil að
eins benda á, hver nauðsyn þeim tveimur aðalstétt-
um, sem ég helzt hefi kynni af, er á þessum trygg-
ingum, eingöngu frá þessu sjónarmiði séð, auk
alls annars. Þessar tvær stéttir eru sveitabændur og
verkamenn í kaupstöðum. Allir vita og viðurkenna,
að landbúnaðurinn þarf mikils með, ef hann á að
geta vaxið svo og dafnað, að hann verði sambæri-
legur við aðra atvinnuvegi. í*ess vegna hefir lika
allmikið verið rætt og ritað um að stofna landbún-
aðarbanka. Mig hefir oft furðað á því, sem um það
mál hefir verið ritað. Ekki svo að skilja, að ég rengi
þá nauðsyn, sem er á slíkri lánsstofnun, þvert á
móti. Mig hefir furðað á hinu, hvað menn virðast
gera litlar kröfur lil fjármagns sliks banka, þvi að
enginn hlutur er vissari en sá, að íslenskum land-
búnaði dugir en«inn stafkarlabanki. íslenzkur land-
búnaður þarf stórfé; hann þarf fé til áveitufyrirtækja og
áburðarframleiðslu; hann þarf fé til verksmiðjustofn-
ana til þess að geta gert afurðir sínar, eins og ull
og skinn, að markaðsvöru. Eingöngu í þessu skyni
þyrfli margar milljónir handa atvinnuveginum í heild
sinni, og þá er eflir ótalið fé til stórvirkra jarðyrkju-
vinnuvéla, og það fé, sem hver einstakur bóndi þarf
á að halda til jarðabóta, húsabygginga og búreksturs.