Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Qupperneq 29

IÐUNNl
Um persónulcgar tryggingar.
267
þar sem tryggingarnar ættu stórum að bæta láns-
traust landssjóðs, ætli þetta ekki að vera miklum
erfiðleikum bundið. Eini erfiðleikinn, sem ég get séð
í þessu máli er sá, að ráðstafa og gera arðberandi
jafn risavaxinn sjóð og hér myndi skapast þegar fram
í sækti. En ég gel þó hinsvegar ekki gert neitt veru-
legt úr þessum erfiðleika, þar sem ég ekki gel efast
um, að ineð auknu fjármagni myndu skapast ný
verkefni og ný kynslóð sem væri þessum verkefnum
vaxin.
Alt sem eg hér hefi sagt, á eingöngu við alinenn-
ar skyldutryggingar, miðað við ákveðið aldursár. En
að sjálfsögðu ættu þeir sem eldri væru að eiga kost
á að sæta þessum tryggingum, ef þeir vildu, auðvitað
með hækkuðu gjaldi. Myndu vafalaust ýmsir yngri
menn telja sér það mikil réttindi, að fá að vera
með. En þótt þessar tryggingar kæmust á og næðu
ekki nema til yngri hlula þjóðarinnar til að byrja
með, þá myndu þær samt létta rnikið undir bráða-
birgðatryggingar fyrir eldri kynslóðina, einlcum að
því er sjúkdóma snertir, því að þar myndu hinir
eldri njóta af breyttu og bæltu fyrirkomulagi sjúkra-
húsanna og þyrftu ekki að borga annað en beinan,
áfallinn legukostnað. Þá mætti og eyða ellistyrktar-
sjóðnum í styrki handa hinum eldri, og fleira mætti
gera til léttis, sem liggur fyrir utan það mál, sem
hér er um að ræða, og oílangt yrði upp að telja.
Og þá held ég það sé á enda, sem ég vildi sagt
liafa. Málinu til skýringar befi ég hér að framan víða
orðið að ganga meira inn á aukaatriði, en ég hefði
kosið, en það skaðar vonandi ekki, verði meira um
málið ritað, eru það eklci þau, sem máli skifta. Til-
gangur minn er sá að vekja atliygli rnanna á því,
að þar sem persónulegar tryggingar eru, er stórmál,
sem verður að sinna. Mér hefir þótt það leitl, hvað
lítið þella mál helir verið á dagskrá, þar sem þó er