Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Qupperneq 36

274
Matth. Joehutnsson:
'IÐUNN
um endurreisn hinna ítölsku lista á 15. öld, og þar-
með íylgdi margvolkaður miði frá ritara Napóleons
III., er voltaði velþóknun hans liátignar fyrir bæk-
linginn. Lítið þótti okkur til þessa ritverks koma, og
sáum skjótt, að þar höfðum við náð í svo kostul^-
an »snob«, sein framast mátli óska sér, en græsku-
laus var hann og barnalegur. Hann var litill vexti,
kýmilegur og kjammaleitur, hvatur í spori og hjól-
fættur, var alstaðar á ferðinni, og þó lielst þar sein
hans var ekki von, enda þektu hann allir, þótt fáir
vissu hver hann var eða hét. Hann bar oítast eld-
rauða tyrkneska húfu (fez) og hafði yíir sér eða
vafið utan um sig röndóttan skozkan feld (plaid),
sem tilsýndar líktist íslenzku brekáni; var sagl, að
stúlkurnar héldu hann vera álfapilt eða dverg kom-
inn út úr steini. Einkum þótti hann kyndugur uppi
á Þingvöllum; þóttist hann þar vera í makki við
stúlkur, en sagði að þær fældust sig flestar og héldu
að hann ætti heima í Almannagjá. Við okkur Stein-
grím batt hann töluvert vinfengi, enda dvaldi hann
hér nokkrar vikur eftir hátíðina, og í samlleytt 3 ár
skrifaði hann okkur báðum með hverri ferð, og það
löng bréf, og fylgdu ótal sneplar til uppfyllingar, en
efnið var oftast sundurlaust bull með smágullkorn-
um á milli. Browning sýndi okkur alla sína dýr-
gripi, sem hann var hróðugur af, en okkur þóttu
skritnir, þar á meðal voru 2 rakhnífar, sein hann
kvað vera dvergasmíði frá Damaskus. t*eir voru gló-
bjartir og hárbitrir. Þessir hnifar urðu síðar sögu-
efni. Veturinn 1877 var Browning austur á Ungverja-
landi og dvaldi þar um tíma hjá einhveijum ríkis-
manni. Bá var það. að við fengum bréf frá inanni í
Klausenburg (Kolozvár) í Siebenburgen, er Browning
hafði komið okkur í samband við. Hann hét dr. Melztl
og var fagurfræðingur mikill, lagði stund á norræn mál,
skildi íslenzku, og gaf út mánaöarrit á ýmsum mál-