Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Blaðsíða 62

300
A. II. B.:
|1ÐUNN
hann sagna um hérvist sína, færðist hann undan í
ilæmingi og gat ekki fært neinar sönnur á, hvað á
daga hans hafði drifið á jarðríki. Setti liann menn
þá, er sóttu fund frú Piper, i samband við ýmsa
aðra »anda« og sagði marga vitleysuna, en líka
ýmislegt, er þótti bera votl um einhvern afburða-
hæfileika hjá miðlinum. Og miðillinn sjálfur virtist
alveg prettlaus.
Kemur þetta þegar í ljós í áliti þess manns, sem
fyrstur varð til þess að rannsaka frú Piper, en það
var hinn alkunni sálarfræðingur Will. James. Endar
hann skýrsluna um setur sínar hjá frú Piper 1885
á þessa leið:
»Eg er sannfærður um, að miðillinn er prettlaus
og leiðsluástand hennar ósvikið. Enda þótt ég freist-
aðist til að trúa því i fyrstu, að þessar merkilegu
upplýsingar, sem hún lét okkur í té, væru ýmist
hepnar ágizkanir eða spryttu af kynnum hennar af
þeim, sem viðstaddir voru, þá er ég nú þeirrar
skoðunar, að hún hafi einhvern þann hæfileika til
að bera, sem ekki hefir lánast að skýra alt til þessa«.
Þó vildi próf. Jaines ekki irúa því, að hér væri
um raunverulega anda að ræða, enda fengu þeir,
hann og Hodgson, bráðlega sönnur fyrir því, að svo
var ekki. Nokkrum dögum fyrir andlát silt í júlí-
mánuði 1886 reit ungfrú Hannali Wild bréf, sem
hún bað próf. James fyrir með þeim ummælum, að
hann fengi einhvern miðil til að sepja sér, að henni
látinni, hvað í bréfinu stæði. Próf. James bað þá
stjórnanda frú Piper, Phinuit um, að leita nú uppi
ungfrú Wild hinum megin grafar og fá hana til að
segja sér, hvað i biéfinu stæði. Hann lofaði því og
þóttist koma með ungfrú Wild sál. »í simann«. En
það sem »sendandi« þessi sagði, var alger vitleysa
og ekki neitt í námunda við það, sem í bréfinu stóð.
Og meira að segja, lýsing Phinuits á Hönnu Wild