Kirkjuritið - 01.05.1936, Blaðsíða 5

Kirkjuritið.
Kristur og kommúnisminn.
17«)
Eða rússneska þjóðin. A svipuðum línia er hún orðin
öll önnur þjóð. Eða Þjóðverjar. Það er eins og þeir iiafi
orðið ný þjóð á örfáum árum.
Alt þetta bendir skýrt til þess, að mannkynið muni
geta breyzt á ótrúlega skömmum tíma, svo framarlega
sem það verði snortið af æðstu bugsjóninni, sem nokk-
uru sinni hefir bærst í mannssál, bugsjóninni um guðs-
ríki á jörðu. Þjóðirnar eru ekki lengur einangraðar.
Hugsanir berasl um bnöttinn með leifturbraða. Ytri skil-
yrði eru fengin til þess, að fagnaðarárið geti breiðst um
alla jörð, svo framarlega sem ástin til guðsríkis nær
að rísa eins og máttug alda í brjósti mannkvnsins.
Og livað myndi það fagnaðarár boða? Hið sama sem
það átti að gera lijá Gyðingum forðum: Frelsi, jöfnuð
og bróðerni.
Vér höfum viljað, að Guð vekti beiminn með öðru
móti — þannig að grundvöllur fjárbags- og félagsskip-
unar stæði óhaggaður. En Guð befir ekki viljað það. Vér
böfum grátbeðið um viðreisn veraldarinnar, en hún
befir ekki komið. Því að liefði bún komið að óskum
vorum, þá liefðu rangindi verið reist á helgri trú oss til
ógæfu. Það yrði ekki það fagnaðarár, sem Guð þráir að
gefa oss, fagnaðarárið, er kærleikurinn skiflir gæðunum.
En er slik skifting ekki kommúnismi? Jú, kommún-
ismi fnimkristninnar og þess bræðralags, sem Jesús
lifði í með lærsveinum sínum. „Enginn sagði það sitl
vera, er hann átti, heldur var alt sameiginlegt“. í þeim
kommúnisma var ekkert af liarðýðgi Marxismans, nauð-
ung, ófrelsi, efnisliyggju né guðleysi, en bann átti þó
skylt við Marxismann að því leyti, sem hann er einlæg
og voldug tilraun til þess að koma á betra og réttlátara
skipulagi á jörðu.
IJvernig bið nýja skipulag yrði, er kærleikurinn skifti
gæðunum, er erfitt að segja með vissu. En það myndi
fela í sér alt gott, sem konnnúnismi nútímans liefir að
bjóða, og óendanlega miklu meira. Enginn lítihnagni