Kirkjuritið - 01.05.1936, Blaðsíða 3

Kirkjuritið.
KRISTUR OQ KOMMÚNISMINN.
Eftir Stanley Jones.
NÝTT UPPHAF UM ALLA JÖRÐ.
Þegar vér segjum, að breyting á einstaklingununi sé
grundvallarskilyrði fyrir breyttu heimsskipulagi til
batnaðar, þá finst mörgum það vonlaust og gagnslausí
hjal. Þeir sjá, að „vort ferðalag gengur svo grátlega
seint“ og niðurstöðurnar eru óvissar, veita í liæsta lagi
einhverja fróun. Þessi aðferð hafi nú fengið 2000 ára
reynslu, hún liafi að vísu orðið til mikils gagns óbein-
línis, en frumöfl vonzkunnar vari þrátt fvrir allar hreyl-
ingarnar á einstaklingunum. Þegar einstakir þrælaeig-
endur hreyttust til batnaðar, þá mildaðist að vísu öll al'-
staða þeirra til þræla sinna - en þrælalialdið ríkti áfram
fyrir því. Og kristnir auðmenn hæta kjör verkamanna
sinna, en misréttið helzt fyrir því. Sumir lifa í allsnægl-
um, þótt þeir vinni ekki, en aðrir deyja þá úr hungri.
Kommúnistarnir byrja því á félagsskipulaginu, hrjóta
niður það gamla og byggja nýtt með valdi, í þeiiTÍ von,
að það breyti einstaklingunum til batnaðar. Breytingin
á að koma að utan og færast inn á við. Þeir halda, að
það verði bæði fljótvirkara og öruggara. Hið fyrra virð-
ist óyggjandi, en hið síðara er ósannað með öllu.
Guðsríkið, sem Kristur boðaði, átti að koma með livor-
umtveggja hættinum, bæði ytri og innra. Hann hoðaði
það þjóðinni í heild sinni. Leiðtogarnir höfnuðu. Hann
sneri sér að alþýðunni. Hann skoraði á þjóðina með tár
í augum: „Jerúsalem, Jerúsalem; liversu oft liefi ég vilj-
að saman safna börnum þínum, eins og hæna ungum
sínum undir vængi sér“. Og hann gaf upprisinn þetta
boðorð: „Farið og gerið allar þjóðirnar að lærisveinum“.