Kirkjuritið - 01.05.1936, Blaðsíða 15

Kirkjuritið. Kristur og kommúnisminn. 189
saman í einni fylkingu, þegar veröldin á aö velja milli
guðsríkis og Marxismans.
9. En um fram alt annað verðum vér hvert um sig
að lifa í samfélagi við anda Krists — kraftinn, sem er
að baki stefnuskrá hans. Þvi að við það öðlast lif vort
gildi, tign, persónulegt frelsi og þrótt til að liða og' sigra.
Kinverskur kommúnisti, sem var dæmdur til dauða
fjnir skoðanir sínar, sagði við dómendurna, er hann
skyldi leiddur út: „Ég dey nú fyrir málefni, en fyrir
livað lifið þér?“ Vér verður að taka þeirri áskorun og
svara: „Vér viljum lifa fyrir málefni guðsríkis og deyja,
ef þörf krefur“. Og vér verðum að standa við það,
kristnir menn, i einum flokki um allan heim. Slundin
er komin til þess að reyna kristni vora. Krossinn sker
úr um það, livort vér erum kristnir. Viljum vér taka
hann upp og treysta sigurmætti liann, eða viljum vér
það ekki? Þótt þeir verði færri, sem kjósa liann, megum
vér ekki örvænta. Öruggur, marksækinn og samtaka
minni hluti getur snúið viltu og ráðþrota mannkyni lil
Krists.
Má vera, að vér stöndum nú nær vali heimsins en vér
vitum. Samgöngur eru orðnar svo hraðar, lireyfingar
berast svo skjótt og hugsanir leggja svo fljótt undir sig
lönd og álfur, að ósambærilegt er við andlega strauma
fyrri alda. Mannkynið nálgast meir og meir þann á-
fanga, að ákvörðunartími þess rennur upp.
Ríki guðlausrar múgmensku og guðsriki standa fyrir
dyrum. Nútímakynslóðin á að velja í milli.