Kirkjuritið - 01.05.1936, Blaðsíða 19

Kirkjuritið.
Trú og' siðgæði.
193
engin niðurlæging á trúarhugtakinu, síður en svo. Þessu
mati hljótum við að lialda áfram upp eftir stiga fyrir-
hrigðanna, alt upp til þess hæsta, vandasamasla og
háleitasta, og á því, hvernig okkur tekst þetla mat, velt-
ur að miklu leyti það, hve mikið verður úr okkur.
En það er það einkeiinilega við þetla, að jafnvel þeg-
ar til þeirra hluta kemur, sem yfirstíga venjulega skynj-
un okkar, og eru því í raun og veru fyrir utan og ofan
það, sem við getnm dæmt um með venjulegum hætti,
þá heldur þó trúin, í þessari merkingu, áfram að starfa,
hún heldur áfram að fella sína dóma, með og móli.
Hún getur stjórnasl meira eða minna af innsýn eða
einhverri ósjálfráðri eðlisleiðslu, en hún er enn í dóm-
arasæti skynseminnar og fellir þaðan sina úrskurði,
metur og' vegur.
Trúna í þessari merkingu hafa trúfræðingar frá fornu
fari kallað á latínu fides quæ creditur, það er trúin sem
trúarinnihald, það, hverju er trúað. Og' því verður ekki
móti mælt, að það er trúin í þessari merkingu, sem á
liðnum öldum hefir mjög sundrað mönnum. Hún hef-
ir verkað eins og Babelsundur, ruglað tungurnar, svo
að menn hafa átt mjög erfitt með að skilja hver annan.
Hjá þessu verður ekki komist, þar sem frelsi er og
skynsemismat. Einn trúir því t. d., að páfinn í Róm sé
óskeikull, þegar hann talar í embættisnafni til allrar
kirkjunnar um trú og siði. Það er hans mat á þessu trú-
arinnihaldi. En annar neitar þessu samkvæmt mati sinn-
ar skynsemi.
Þvi verður ekki neitað, að stundum hefir þessari hlið
trúarinnar verið haldið að mönnum svo fast og óskyn-
samlega, að til skaða liefir orðið og afbökunar og gegn
því hefir svo skapasl afturkast í hina áttina. En því
skulum við ekki gleyma, að hér er eitt meginatriði trú-
arinnar. Og þó að Jesús Kristur legði ekki aðalá-
herzlu á þetta atriði, þá er þó víst, að ákveðna megin-
drætti trúarinnihaldsins hlaut liann að heimta. Það