Kirkjuritið - 01.08.1939, Qupperneq 46

2(50
Ásmundur Guðmundsson:
Ág.-Sept.
almenningsvagn rétt við Jaffahliðið, sem átti að fara veg-
inn suður til Betlehem og Hebron. Kúlan sprakk, þegar
vagninn var að leggja af stað, og fórust yfir 20 Arahar.
Dagana, sem við vorum í Jerúsalem, urðu einnig sprengj-
ingar og var ljótt að sjá, hvernig húsin litu út eftir þær;
einn morguninn kl. 7 sprakk kúla við dyrnar á barnaskóla
í það mund, sem börnin átlu að fara inn. En til allrar
Guðs mildi hlauzt ekki lífstjón af. Mér var sagt, að 10—ló
manns myndu drepnir á Iiverjum degi að meðaltali. Þessi
liætla, sem gat vofað yfir hverjum manni og hvenær, sem
var, setti sinn hlæ á fólkið i Jerúsalem. Það var eins og
farg hvíldi yfir flestmn.
Við reyndum auðvitað að fara varlega, gengum yfirleitt
ekki út eftir það að dimt var orðið og vorum altaf háðir
saman. Stundum höfðum við Araba með okkur fyrir
fylgdarmann, en þeir hafa sérstakan höfuðhúnað, hvíta
þríhyrnu langt aflur á hak bundna með skarbandi. Vor-
mn við þá nokkurn veginn öruggir fyrir skotmn Araba,
l>ví að við höfðum sönnunina með okkur fyrir því, að við
værum ekki Gyðingar. Þegar enskir hermenn konni til
okkar og sögðu, að lífshætla gæti verið að fara lengra, eða
þeir myndu ekki fara þessa leið hyssulausir, þá snerum
við venjulega við. Þó kom það fyrir, að við gleymduni
öllum hættmn eða létum þær eiga sig. Við gátum ekki
annað en haldið lengra og lengra. Og okkur auðnaðist að
sjá alt, sem okkur langaði mest til. Hér gefst aðeins rúm
til að drepa á fátt eilt.
Lengstan líma dvöldumst við í Jerúsalem, rúman hálf-
an mánuð, frá 24. júní til 11. júlí. Áttum við lieima á
ágætum stað rétt lijá Damaskushliðinu, sem er á norður-
múrnum um Jerúsalem fornu. En það var gamla borgin,
sem við vorum um fram alt komnir til að heimsækja.
Norðausturhluti hennar með gráum húsum, hvolfþökum
og mínarettum hlasli við svölunum okkar, og fyrir liandan
hungurnar þrjár á Olíufjallinu, þar sem háir turnar risa