Kirkjuritið - 01.08.1939, Qupperneq 53

KirkjuritiS.
Frá JórsalafÖr.
267
sér í gegnum það í dumbrauðan stein, gólfið í liellin-
um. Krupu þar margir niður og kystu steininn, einkum
konurnar. Til hliðar skamt frá altarinu er gengið niður
eilt eða tvö fet og þá komið í lítinn afhelli, jötukapelluna.
Þar er til hægri jata klöppuð í steininn og lögð marmara,
en til vinstri er sýndur staðurinn, þar sem vitringarnir
veittu Jesú lotningu og færðu honum gull, reykelsi og
myrru. Frá kirkjunni fórum við að skoða liúsakynni í
Betlehem, þar sem fólk og fénaður eru í sama húsi, og
svo austur á vellina og til sauðabyrgja bjarðmannanna.
Hefi ég aldrei vitað bjartara yfir neinu þorpi en Betlebem.
Ferðin hin tók okkur nálega allan næsta sunnudag, jjví
að við fórum ýmsa króka og stóðum lengi við og leiðin
til Jórdan er um 40 km. Þá skildum við j)að vel, sem segir
í dæmisögunni: „Maður nokkur ferðaðist frá Jerúsalem
niður til Jeríkó.“ Því að Jerúsalem er 2300 fet yfir sjáv-
armál, en Jórdandalurinn 1300 fet fyrir neðan, þar sem
hann verður dýpstur, við Dauðahafið. Hæðarmunurinn
á ekki meiri vegalengd er með öðrum orðum 3600 fet.
Leiðin lá um Betaníu, lítið og fátæklegt Arabaþorp suð-
austan undir Ohufjallinu, þá um óbygðir Júdeu, liólaland,
sundurskorið af giljum og daladrögum og gróðurlitið. Á
vorin er það þó þakið blómabreiðu, en nú sáum við aðeins
grastoppa, rauðbrúna líkt og á haustin heima. Þar var
sauðfé og geitfé á beit og úlfaldahjarðir. Uppi á hæð sá-
um við lílið hús og fórum þar hjá. Það er gistihús, kent
við miskunnsama Samverjann. Því var lokað nú. Seinna
sáum við klaustur, steypt við hamarinn að djúpu kletta-
gili. Var þá landslag alt orðið næsta hrikalegt, þar sem
Júdafjöllin ganga fram í Jórdandalinn með snarbrött-
um skriðum og hyrnum. Eitt fjall til vinstri með stýfðum
tindi, Quarantana, vakti sérstaka athygli. Þar, segir erfi-
kenningin, að Jesús hafi verið, er hans var freistað eftir
sldrnina. Móabsfjöll með Nebótindi fyrir handan Jórdan-
dalinn og Dauðahafið risu hærra og hærra framundan
okkur því neðar sem við ókum. Þau eru eins og ægislór