Kirkjuritið - 01.08.1939, Qupperneq 54

268
Ásmundur Guðmundsson:
Ág.-Sept.
múr, skifta mjög um lit, roðna og verða fegurri, er á dag-
inn líður. Jórdandalurinn er á köflum eins og grátt hraun
tilsýndar, skógi vaxið, minnir mig á Gilsbákkahraun, og
hlátt Dauðahafið með skógarhlíðar í kring líkt Skorradals-
vatni. Jórdan sjálf er hulin skóginum. Mesta athygli vekur
þó Jeríkó, hæði nýja og gamla borgin, sem er litlu norðar,
því að vinjarnar umhýferfis þær skera sig alvegúr iðjagræn-
ar, líkt og túnin á vordegi heima. Þar vex hitabeltisgróð-
ur, svo sem hananatré og döðlupálmar með stórum, græn-
um klösum. Við ókum áfram til Jórdanar, i áttina þangað,
sem erfikenningin telur, að Jóhannes hafi skirt Jesú. Þar
heitir Maliadet Hajle. Við sáum ekki ána fyr en við vorum
komin alveg að henni, því að tré vaxa fram á bakkann og
meira að segja alveg út i liana og hreiða limið yfir vatn-
ið, terpentínutré, evkalyptus og víðitré. H^vaxinn reyr
hlaktir þar fyrir minsta andvara. Áin rennur í hug, hún
er gulhvít eins og leirinn, sem hún fellur um, allhreið og
vatnsmikil, og vottaði fyrir hringiðu. Undursamleg helgi
og friður var yfir þessum stað, og rauf ekkert kyrðina
nema kurr í dúfum úr skóginum fyrir handan. Við ókum
liratt suður að Dauðahafi, það var gott að fá golu í bílinn,
þótt hún væri glóðheit. Saltbörð sáust með vatninu og
mintu á hvita hrimröst. Enn cinkcnnilegri var uppistaðan,
þar sem unnin er pottaska og önnur efni úr vatninu. Hun
var eins og grænn ís, en gránaði, þegar á daginn leið, is
í 40 stiga hita! Við hrestum okkur á baði í vatninu, þótt
það væri alveg volgt að vísu. um 30 stig. Við gátum ekki
synt bringusund, bezt var að ganga áfram eða ligg.ía 11
bakið með hendurnar fyrir aftan lmakka. Það er ómögu-
legt að sökkva, saltmagnið er svo mikið. Á heimleiðinm
lil Jerúsalem ókum við fram á bíl, sem hafði bilað og
komst ekki lengra, og fólkið i honum var í standandi
vandræðum, og við sáum annan bíl þjóta fram hjá án þess
að skeyta um það hið minsta. En þá var það prófastsfrúin,
sem álti hílinn okkar og ók honum aðra leiðina, ei
reyndist hinn miskunnsami Samverji. Hún taldi enga