Kirkjuritið - 01.05.1942, Blaðsíða 19

Kirkjuritið.
Kristnin á Skotlandi.
153
^andi til eyjarinnar Jóna, seni liggur nokkuð vestur af
•nynni Lornfjarðar, er skerst inn í vesturströnd Skot-
^ands. Þessi bátur, sem að gerð hefir líkst grænlenzkum
kátum, hafði innanborðs nokkura kristnihoða, Columha
°8 12 aðra. Þetta var fyrsti kristniboðsflokkurinn, sem
getið er um, að hafi koinið til landsins, enda urðu áhrif
hans slík, að talið er, að landið hafi að mestu kristnast
*rá frlandi, og er þá eflaust miðað við starf Columba
°8 arftaka lians. Þegar eftir komu sína til þessarar litlu
eyjar og einmanalegu, sem sennilega má telja einn hinn
Jraegasta sögustað, er getur í kristnisögu Skotlands, hófu
kristniboðarnir að byggja sér hreysi og kirkju, aumlega
mfög að ytri og innri gerð. Var hún reist úr staurum,
•sem voru reknir niður í jörðu, en milli var fléttað reyr
°8 þéttað í með leir.
Lífsviðurværi sitt höfðu eyjabúar þessir af akuryrkju.
-kki leið á löngu, þar til er þeir tóku að hoða kristni
m L-á aðalhækistöð sinni. Lögðu þeir á sig hið mesta
ei'fiði j löngum og ströngum ferðum til meginlandsins,
fai' sem leið lá yfir fjallvegi og gegnum órudda skóga,
sem geymdu hættur og haráttu. Við allar þessar raunir
Jættust misþyrmingar hinna lítt siðuðu íbúa, sem Drú-
mPrestarnir, útverðir hinna frumstæðu trúarhragða
aildsins, æstu upp á móti þeim. En trúfesti kristniboð-
anna við málstað sinn hratt hverri hindrun á braut. 1
I3lotlausri sókn var orð Ivrists boðað, enda varð árang-
m-1nn þar eftir. Líf boðberanna var fult af ævintýrum.
Þisteri þeirrá var hinn mikli geimur náttúrunnar, víðir
^aogar, veggir glæstir, en yfir hvelfdist liiminn Guðs liár.
att var til lofts og vítt til veggja. Löngum var kyrð
aæturinnar rofin með sálmasöng. Þá var drotni sungið
01 og dýrð, meðan skin varðeldanna klauf myrkrin og
Jsti þau upp, eins og orð sannleikans, er boðað var,
8erði í sá]u þejrra manna, sem áttu ekki þekkinguna á
mUm eina sanna Guði, og sátu í andlegu myrkri. Einn
aginn reikuðu kristnihoðarnir um, vonsviknir, útrekn-