Kirkjuritið - 01.05.1942, Blaðsíða 31

Kirkjuritið.
Kringum Hvalfjörð.
165
Nú breikkar ströndin, undirlendið verður mikið og
^'ítt. Bíllinn er kominn að Ferstiklu, þessum söguríka
stað. Vel mætti segja: Gæfusama Ferstilda, sem endur
^yi'ir löngu varst heimili •
„Þjóðmærings, er háan liróður fann,
hetjuljóss, er tíu þúsund vann“.
Með Ferstiklu í liuga yrkir hinn mikli andi séra
^atthíasar liið óviðjafnanlega kvæði sitt: „Atburð sé ég'
anda mínum nær“. Hér fer skáldið „inn í dimt og lirör-
^egt Iiús“, til þess að líta á þann, sem „stynur þar á beð“,
°g hann sér, að „sár og kaun og henjar holdið þjá“, og
”hlinda hvarma haða sollin tár“, skjárinn „herst og
Pýtur“, það er viðlagið í sorgarljóðinu, sem lífið syngur
a þe ssum stað. Þannig leit hann út líkaminn, sem hýsti
emhverja hina allra stærstu sál, og sem meira vann í
þarfir kristinnar trúar á Islandi en nokkur annar prest-
Ur hefir gjört, þótt margt mikilmenni andlegrar stéttar
hafi verið til, og margt gott, sem eftir þá liggur, en ekk-
erh sem jafnast á við Passíusálma að vinsældum, þeir
na til allra manna á öllum tímum. Á þessum tveimur
^a'jum, Saurhæ og Ferstiklu, vann séra Hallgrímur mest,
°g leið mest, á þessum slóðum liggja spor hans víðsveg-
ar Undir aldanna snjó. í Saurbæ var kirkjan hans. Iiún
hefiv verið honum kær. Þar er leiðið hans i garðinum
°g lindin hans í túninu. Á þessum tveimur bæjum orti
^ann sín ódauðlegu ljóð. Héðan flæddi trúarljósið yfir
^andið, ekki aðeins á 17. öld, heldur riær skin þess til
°kominna alda. Meðan sjónin var heil, hefir hann rent
íránum augum yfir sléttlendið á Hvalfjarðarströndinni
fyi'ir utan Saurhæ og Ferstiklu. Með það í liuga, kanske
aÚ morgni dags, hefir hann byrjað á sálminum: „Alt
ems og blómstrið eina uppvex á sléttri grund“. En hug-
anum hefir fljótt verið beint að hinum fræga, en auða
)lskupsgarði, þar sem „blómstrið eina“ var fallið á
jriorgni lifsins. Hinn „slyngi sláttumaður“ hafði komið
^elzt til snemma og slegið það, sem fvrir varð, reiknað