Kirkjuritið - 01.06.1946, Qupperneq 6

188
Ragnar Benediktsson:
Júní-Júlí.
er hann hafði heitið þeim skömmu fyrir dauða sinn áð-
ur en hann varð uppnuminn til himins (Lúk. 24,49.),
að senda þim Iieilagan Anda.
Jóhannesarguðspjall segir oss frá einum fegursta
þættinum úr skilnaðarræðu Jesú, sem liann heldur til
lærisveina sinna áður en liann leið. Þar segir hann með-
al annars þessi orð: „Þetta liefi ég talað við yður, en
huggarinn, Andinn Iieilagi, sem faðirinn mun senda
í mínu nafni, hann mun kenna yður allt og minna yð-
ur á allt, sem ég hefi sagt yður.
Frið læt ég eftir hjá yður, minn frið gef ég yður“
(14,25—27a).
Það var þetta fyrirheit og' þessi dásamlega friðarkveðja,
sem varð lærisveinunum hin mesta orkulind, aflgjafi
og liuggunaruppspretta, eftir að þeir höfðu sannfærzt
um sannleiksgildi orða Jesú á hinum fyrsta hvítasunnu-
degi í Jerúsalem.
Lærisveinarnir gátu ekki skilið forðum, frekar en
vér, með hverjum liætti hvítasunnuundrið varð, en þrátt
fyrir það varð þessi atburður þeim til ómetanlegrar
hlessunar á þann veg', að líf þeirra gerbreyttist upp frá
þessari stundu. Þeir öðluðust gjöf Heilags Anda í hjörtu
sín. Áhrif andans birlast í lífi þeirra. En hver eru þá
þessi áhrif IJeilag's Anda? Þau eru allt hið góða, fagra
og sanná, sem með oss mönnunum l)ýr, þrátt fyrir hi'ð
margvíslega, er skyggir á líf vort. Biðjum því með
sálmaskáldinu:
„Ó, Guð, mér anda gefðu þinn,
er glæðir kærleik von og trú,
og veit hann helgi vilja minn,
svo vilji’ ég það, sem elslcar þú.“
Sérhver hvílasunna á að vekja með oss þessa þrá eft-
ir æðra og' göfugra lífi. Eins og lærisveinarnir gerhreytt-
ust frá hinum fyrst hvítasunnudegi, eins eigum vér