Kirkjuritið - 01.06.1946, Qupperneq 14

19«
Jakob Jónsson:
Júní-Júlí.
Hnndrað ára afmæli Menntaskólans er stórviðburð-
ur í sögu þessa bæjar, og landsins í iieild. í heila öld
hefir skólinn verið sameiginlegur viðkomustaður fyrir
meiri bluta íslenzkra menntamanna og opinberra starfs-
manna úti um ailar landsins byggðir. Það eru ekki nema
fá ár siðan liann var einn um sitt lilutverk. Um hans
dyr liafa gengið sumir þeirra manna, sem liin íslenzka
þjóð má aldrei að eilífu gleyma. Og um hinar sömu
dvr gengur ennþá mikill hópur æskumanna, sem Guð
einn veit, hvað úr kann að verða. En í fordyri er fest inn
áletruð tafla, sem minnir á það, að einn af mestu
velgerðamönnum mannkynsins tók þar sitt stúdents-
próf, að vísu við lítinn orðstír, ljóslæknirinn Níels R.
Finsen. Hver veit, nema skólanum auðnist að eignast
aðra slíka töflu innan næstu liundrað ára.
En uppistaðan í hátíðahöldum skólans verður ekki
fólgin í því einu að minnast þeirrar þýðingar, sem liann
hefir baft fyrir land og þjóð. Hún vferður öllu heldur
sú bin sama tilfinning, sem einkenndi endurfundi
bekkjarbræðranna gömlu niður í Lækjargötir forðum.
Gleði samverustundanna í kvöld verður að vísu Jiá-
vær og glaummikil. Og sjálfsagt fer þar ýmislegt fram,
sem ég og aðrir bindindismenn befðum frekar kosið úr
sögunni. Jafnvel liinum svokölluðu lærdómsmönnum
tekst illa að læra þá list að gleðja sig án ölvunar og
drykkjuláta. Því er líkt farið um þessa hálíð og fæð-
ingarbátíð frelsarans og aðrar stórbátíðir kirkjunnar.
Og þó hafa jólin sitt gildi. í gegnum glasaglauminn og
öskur fvlliraftanna beyrist órnur af englasöngviim. Und-
ir ösku syndarinnar felst neisti af heilagri glóð. Meðan
Reykjavík stendur á því menningarstigi sem bún er,
fáum vér tæplega nokkurn tíma notið gullsins án þess
að þurfa að tina það úr sorpinu, bvort sem um er að
ræða fermingardaga, sjómannadaga, þjóðhátíðardaga
eða hundrað ára afmæli Menntaskólans.
En gull þessa dags er gleði, sem er í ætt við hina djúpu