Kirkjuritið - 01.06.1946, Qupperneq 20

Júní-Júlí.
Meiri kristilega starfsemi.
Mannkynið, eða hinn siðaði heimur, stendur högg-
dofa af undrun og' hryllingi gagnvart þeirri grimmd, er
Þjóðverjar og Japanir liafa haft í frammi í stríðinu,
sem nú er nýlokið. En þessi illska er ekkert stundar-
fyrirhrigði. Hún er ávöxtur þess uppeldis, er þjóðir
þessar hafa fengið hina síðustu áratugi.
Skáldkonan Sigrid Undset kom til Þýzkalands skömmu
fyrir stríðið. Blöskraði henni þá, hve þjóðin var orðin
grimm.
• Og' fyrir hálfn öðru ári fóru tveir enskir blaðamenn
lil Ameríku. Þeir áttu tal við prófessor Alhert Einstein.
Var það eitt erind þeirra að hitta þennan heimsfræga
mann. Telja þeir liann mesla vísindamann siðustu
liundrað árin. Einstein er, sem kunnugt er, afburða
stærðfræðingur og eðlisfræðingur. Samdi hann líking-
una fyrir kjarnorkusprengjunni. Blaðamennirnir lögðu
ýmsar spurningar fyrir Einstein. Skal hér aðeins nefnd
ein þeirra.
Hún er þessi: „Hvaða verkefni álítið þér verða erfið-
ast viðfangsefni eftir stríðið?“
Einstein svaraði: „Það að hreyta þýzku þjóðinni úr
villidýrum i menn“.
Þessu verður ekki með réttu mótmælt. Aðalmarkmið
siðmenningarinnar er það, að göfg'a mennina.
Menningin verður að ná til hjartans. Með öðrum orð-
um, það verður að leggja áherzlu á göfgun tilfinninga-
lífsins, því: „Hvað stoðar það manninn, þó að hann
eignist allan heiminn, ef hann fyrirgerir sál sinni?“
Þetta virðast ýmsir á síðari tímum ekki gera sér nægi-
lega ljóst. Vond þjóð getur aldrei orðið hamingjusöm.