Kirkjuritið - 01.06.1946, Síða 25

KirkjuritiS. J. S.: Meiri kristileg fræðsla.
207
þétlbýlli stöðum þessa lands. Hæli er talað um að reisa
fyrir vandræðafólk. Er það ólijákvæmilégt? En eina
nieðalið, sem keinur að gagni við glæpamennskueðlið,
er kristileg áhrif. Hvernig læknaði afi Skúla fógeta
Magnússonar liann sem dreng af prakkaraskap? Með
kirkjugöngum og bænagerð.
Menn athuga ekki, iive hlægilega þeir gera sig', er þeir
lýsa hreyknir yfir því, að þeir séu trúlausir. „Ávöxlur
andans er kærleiki, gleði,’ friður, langlundargeð, góð-
lyndi, góðvild, trúmennska, hógværð, hindindi“.
Er nokkuð af þessu úrelt? Nei, alls ekki.
Kristindómurinn mælir með því, sem er gotl og
íallegt. Þeir, sem segjast vera á móti honum, hylla því
hið gagnstæða: Hatrið, ófriðinn, illgirnina, eigingirnina
ng ódrengskapinn.
Þá iiafa margir íslendingar kastað kristinni trú tii
þess að líkjast pólitískum jáhræðrum sínum erlendis.
Skólastjórar við flesta barnaskóla hér á landi liafa
nkki meiri menntun en aðrir harnakennarar. Nú hefði
mér þótt viðeigandi, að spurt væri um það, hvort skóla-
Mjórar væru kristnir, og það gerl að skilyrði. Mér er
ekki grunlaust um, að þess væri þörf.
Það er reynt til þess að fegra guðleysið nú á dögum
nieð því að segja, að þeir trúuðu séu ekki hetri en hinir.
Kn það er gagnslaus hlekking. Trúaðir menn eru alltaf
nð ýmsu leyti hetri. Ég liefi næg'ar sannanir fyrir ])ví.'
Það er miklu meiri heiðindómur á íslandi en allur
fjöldi manna vill viðurkenna. Áhrifamestu prédikar-
arnir eru beðnir að tala ekki hátl í útvarpið. Hlægilegt.
Það má ekki vekja heiðingjana, guðlastarana. — En
meðal annara orða. Hafa menn veitt því athygli, að sam-
kvæmt kenningu Krists þurfa menn að vinna fyrir eilífu
lífi? Eigum vér ekki að taka höndum saman og tryggja
°ss það með kærleiksríkri breytni?
Getur nokkur svarað þessari spurningu neitandi?
Jóhann Scheving.